فیلم «آدم های خوب» جدیدترین اثر شین بلک و جو سیلور شما را به آمریکای فاسد دهه ۸۰ می برد و در ماجرایی پراز تبهکاری و جنایت بر سر مسخره ترین موضوع ممکن همراه می کند. با بررسی The Nice Guys از سینماگیمفا همراه ما باشید.
باید اعتراف کنم که خیلی وقت بود منتظر چنین فیلمی بودم. در سالهای اخیر سینما کم میشود فیلم کمدی باکیفیت و قابل قبولی ببینیم. نهایت شانس شما این است که آخر هفته خود را با تماشای «همسایگان ۲» از سث روگن بگذرانید که گاهی از نگاشتن لبخند برروی لب هم باز میماند. فیلم «آدمهای خوب» با بازی دو استعداد بزرگ سینما یعنی راسل کرو و رایان گاسلینگ از همه جهت یک فیلم بینقص است که وفاداری مثال زدنیای به سبک خود دارد و از هیچچیز برای خلق یک دو ساعت جادویی برای مخاطبان اجتناب نمیکند.
نگاه فیلم «آدمهای خوب» به کمدی کمی متفاوتتر از آثار دیگری هست که تاکنون دیدهاید. چیزی که در مورد این المان فیلم میدرخشد این است که نویسندگان و حتی کارگردان و عوامل اجرایی به هیچ وجه سعی نکردهاند که از همان اول فیلم و سکانس ابتدایی آن «کمدی» به صحنهها تزریق کنند و شما را بخندانند. حتی این کار تا ۲۰ دقیقه اول هم به درستی انجام نمیشود. عجلهای هم نیست! با شخصیتپردازی عالی هالند مارچ (رایان گاسلینگ) و جکسون هیلی (راسل کرو) تا مدتی همراه شوید و پس از آن به شما قول میدهیم که به اندازه کافی با کارهای به اصطلاح احمقانه و عجیبشان شما را میخندانند.
حتی قسمتهای کمدی فیلم خود را معرفی نمیکنند و نمیتوانید به راحتی انتظار آن را داشته باشید. اگر بخواهیم خیلی خلاصه این مورد اصلی فیلم را توصیف کنیم، باید به سادگی بگوییم که «آدمهای خوب» در آن زیادهروی نمیکند و میداند چه چیزی را باید در کجا قرار دهد و چه زمانی ضمن خنداندن مخاطبان نبوغ دیالوگنویسی خود را رو کند.
همیشه برای من دیدن راسل کرو افسانهای در یک نقش کمدی کار سختی بوده است و وقتی به تماشای این فیلم هم نشستم، دقیقاً همین احساس را داشتم؛ حتی از همان اولین دیالوگ او که طنزوار هم نبود. مسئله بر سر ظاهر راسل کرو نیست که کمتر به فیلمهای کمدی میخورد، موضوع لحن او و تصویری است که در سالهای گذشته در خود ایجاد کرده. وقتی فیلم به پایان رسید من هم به این نتیجه رسیدم که اشتباه میکردم و دریافتم که راسل کرو و رایان گاسلینگ در کنار یک دیگر موتورخانه قدرتمند این ژانر فیلمها هستند که هالیوود مدتهاست از عدم ادغام آنها رنج میبرد. خود گاسلینگ هم که بارها هنر و استعداد بی نهایت خود را نشان داده و برعکس راسل کرو، از همان نگاه اول اصطلاحاً چون یک دلقک میتواند برای مخاطبان خنده به همراه داشته باشد.
«آدمهای خوب» یک فیلمنامه کمنظیر دارد. فیلم نامهای که حتی یک دقیقه را صرف پر کردن بینیاز وقت فیلم و اتلاف وقت تمام مخاطبانی که رو به روی صفحه نمایش نشستهاند نمیکند. به هیچ وجه در تمام فیلم احساس خستگی نمیکنید و از تک تک سکانسهای متفاوت و جذاب آن لذت میبرید. البته میخواهیم همینجا بگوییم که از الان اگر فیلم را تماشا نکردهاید به دنبال یک اثر ساختارشکن و نوآورانه نباشید که تمامی صحنههایش از بدو با خلاقیت ذهن ساخته شده و کوچکترین شباهتی به فیلمهای کمدی و هیجانی هم سبک خود نداشته باشند. خیر! موضوع مهم و قابل توجه این نیست. موضوع قابل توجه این است که The Nice Guys دقیقاً تمام کلیشههای این سبک را در گوشهای از خود نشان میدهد اما به هیچ وجه از آنها تقلید نمیکند. این فیلم یک برداشت بسیار مدرن و ماهرانه و جدید از آن چیزی است که بارها دیدهاید و در نهایت میتواند برای شما لحظات لذتبخش خلق کند.
باز هم وقتی دیگر فیلمهای این سبک را در نظر میگیریم، «آدمهای خوب» عرض اندام خاصی انجام نمیدهد و یک فیلم معمولی است. سکانسهای این فیلم رنگ و جلوه ویژهای به خود نمیگیرند و خبری از تعقیب و گریز و شات های دنبال کننده هیجان انگیز نیست. فقط میتوانیم از کارگردان بابت دریافت درستی از چهره مضحک این شخصیتها و بازیگران تشکر کنیم که باز هم به غنای کمدی این فیلم میافزاید.
اما این همه تعریف را که کنار بگذاریم باید از نقصهای این فیلم هم صحبت کنیم. البته نقص که چه میشود گفت! این موضوع تنها به دید شما نسبت به جوکها و کنایههای فیلم بستگی دارد. عده زیادی از مردم فیلمهای این چنینی را به شدت توهینآمیز به شمار میآورند چرا که شامل جوکهای تبعیض جنسی و نژادی زیادی میشود. نویسنده این گونه فیلمها از آوردن هیچ چیزی دریغ نمیکنند و بی باک شوخیهای خود را (که شاید در دیده عده زیادی نامناسب باشد) در جای جای فیلم بدون هیچگونه شرمی قرار میدهند. به شخصه وقتی به تماشای چنین فیلمهایی مینشینم، هیچ گاه این گونه جوکها و شوخیها را جدی نمیگیرم و سعی میکنم از آن لذت ببرم؛ مشخصاً فیلم هم آنها را توهینآمیز و جدی درست نمیکند اما به هرحال این مسئلهای است که بسیاری از مخاطبان را آزار میدهد و خیل کثیری برروی آن حساس هستند.
پس اگر میخواهید این بُعد فیلم را زننده بدانید و از آن به عنوان یکی از نکات منفی یاد کنید مشکلی وجود ندارد و هر شخصی کاملاً برای برداشت خود تا اندازهای حق دارد اما «آدمهای خوب» هم مثل عده معدودی از فیلمهای دیگر شورش را در نمیآورد! یعنی این گونه نیست که در هر صحنه و سکانس و شات فیلم مجبور به تحمل آنها باشید، چه بسا حضور نسبتاً کمرنگ آن باز هم صرف قدرتمند شدن بار کمدی این ساخته جذاب میشود. در هر صورت، این مسئله کاملاً به مخاطب بازمیگردد.
پس در مقابل کارگردانی فیلم که قابلقبول است اما تعریف خاصی هم ندارد، ما یک فیلم نامه عالی و فوق العاده داریم که در هیچ نقطهای بیش از اندازه جلو نمیرود و در هیچ قسمت از فیلم کم نمیگذارد. بعضاً بسیاری از صحنههای آن با اشاره به سکانسهای قبلی بسیار هوشمندانه ساخته میشوند و ذهن تماشاکننده را در همین بین به چالش میکشند تا تمام فیلم را به عنوان یک ساختار پیوسته به یاد داشته باشد.
The Nice Guys «آدمهای خوب» کمتر از دو ساعت است و برای شما تجربه تماشای یک کمدی غنی و فیلمی جذاب و تماشایی را به ارمغان میآورد. در آخر فقط میتوان گفت که از دیدن این فیلم پشیمان نمیشوید و ما هم از طرف خود امیدواریم که با بازی دوباره رایان گاسلینگ و راسل کرو دنبالهای درخور و مناسب برای آن ساخته شود.
نظرات
سلام آقای استادی بنده برای فراخوان استخدام تو سایت اقدام کردم. ببخشید جوابش کِی میاد؟