شولا اوموتوسو (بوکی باکری) نوجوان اهل شرق لندن با محافظت از بهترین دوست دوران کودکی‌اش سمیه (کوثر علی) در برابر قلدرها لقب Rocks «راکس» را به دست آورده است. حالا این دختران ۱۶ ساله یک گروه دخترانه دارند -خدیجه (توحیده بیگوم)، یاوا (آفی اوکایجا)، سابینا (آناستازیا دیمیتروف) و اگنس (روبی استوکس)- که همیشه از یکدیگر حمایت می‌کنند. با این حال، اگرچه راکس در مدرسه رفتاری عادی دارد، اما زندگی خصوصی‌اش به او یاد داده تا هرگز عادی نباشد. پدرش از دنیا رفته است و مادرش (لایو-کریستینا آکینلود) زن افسرده‌ای است که همان‌طور که مادربزرگ راکس از پشت تلفن می‌گوید، یکی از زنانی است که لیاقت مادری ندارد.
راکس مخالف است و تلفن را قطع می‌کند. اما حقیقت این است که مادرش او و برادرش امانوئل (دآنجلو اوسئی کیسیدو) را رها می‌کند. در ابتدای این درام صمیمانه ساخته کارگردان سارا گاورون، مادر راکس ناپدید می‌شود و فقط کمی پول نقد برای آن‌ها می‌گذارد. در طول هفته بعد، راکس تلاش می‌کند تا زندگی خودش و امانوئل را سروسامان دهد. او اطمینان حاصل می‌کند که هر دو به مدرسه می‌روند. وقتی دوستانش نگران او می‌شوند، او قسم می‌خورد که اوضاع خوب است -او خیلی می‌ترسد که اداره حمایت از کودکان به رؤیاهای برادر خیال‌پرداز او آسیب بزند.
Rocks این زن جوان قدرتمند که تسلیم نمی‌شود را تحسین می‌کند. با این حال، اگرچه فیلم نشان می‌دهد که فشار اضافی در زمان اشتباه می‌تواند یک زندگی را از هم بپاشد، این فیلم قابل‌باور، کوچک و عمیقاً انسانی بیشتر قصد دارد به دخترانی مانند راکس نشان دهد که جامعه مایل است آن‌ها را پیش هم برگرداند.
در حالت ایده‌آل، این درست است. خوش‌بینی فیلم به دلیل نحوه ساخت آن است؛ به عنوان حاصل تفکر جمعی بین فیلم‌سازان، داوطلبان و دخترانی مانند باکری که سال‌ها قبل از آغاز فیلم‌برداری، با ترزا ایکوکو نویسنده فیلم آشنا شده بودند. باکری و ایکوکو هر دو نیجریه‌ای هستند و فرهنگ مشترکی دارند و این داستان با کمک کلر ویلسون همکار ایکوکو شکل گرفته است.
این بار زیادی روش دوش باکری است، اما این جوان ۱۶ ساله حضوری پرقدرت دارد که توجه همگان را به خودش جلب می‌کند. لوسی پاردی انتخاب‌کننده‌ی بازیگران برای پیدا کردن دوستان باکری، بازیگرانی تازه‌کار را انتخاب کرده که حاضر بودند در طول یکسال در این فیلم بازی کنند. دختران داستان مثل دختران لندن امروزی متنوع هستند. این فیلم اصرار دارد که مخاطبان شخصیت‌هایش را به عنوان کسی ببینند که هستند، نه جایی که از آن آمده‌اند.
جزئیات واقعی به نظر می‌رسند، مثلا این‌که راکس که متخصص آرایش و زیبایی است به سختی پول درمی‌آورد و خریدهای خانه را طوری انجام می‌دهد که انگار تا حالا سبزیجات ندیده است. حتی معلمی که به بچه‌ها دستور می‌دهد تا کفش‌های کتانی، گردنبند و عینک آفتابی خودشان که استفاده از آن‌ها در مدرسه ممنوع است را درآورند، یک معلم واقعی است و وقتی گالون دختران را در حال رقص در کلاس نشان می‌دهد، Rocks مثل یک فیلم مستند به نظر می‌آید.
اما در پایان، سبک گالون یادآور فیلم The Bicycle Thief «دزد دوچرخه» با رنگ‌های غنی و موسیقی متن هیپ آفریقایی است. Rocks می‌خواهد ثابت کند که امید چیز احمقانه‌ای نیست و در این زمینه موفق عمل می‌کند.
نظرات