بررسی فیلم Nobody: جان ویک میانسال

باب اودنکرک در فیلم Nobody «هیچ‌کس» وارد دنیای قهرمانان اکشن میانسال می‌شود، فیلمی به کارگردانی ایلیا نایشولر که حال و هوای جان ویک را وارد داستانی درباره محافظت از خانواده می‌کند. این فیلم که خودش را به اندازه‌ی سری Taken و John Wick جدی نمی‌گیرد، یک اثر فراموش‌شدنی دیگر در این ژانر است اما از بیشتر آن‌ها سرگرم‌کننده‌تر است. بدترین چیزی که می‌توانید درباره‌ی Nobody بگویید این است: این فیلم به اندازه کافی رضایت‌بخش است که بتوان دنباله‌هایی برای آن ساخت، اما شاید باعث شود این بازیگر پس از نقش‌آفرینی عالی در Better Call Saul «بهتره با ساول تماس بگیری»، نقش‌های درامی که لیاقت بازی در آن‌ها را دارد را از دست بدهد.

در ابتدای فیلم هاچ منسل (اودنکرک) را در یک اتاق بازجویی می‌بینیم، در حالی که خون‌آلود و پر از کبودی است و چیزهایی همراه خود دارد که اکثر مردم نمی‌توانند آن‌ها را یواشکی وارد اداره پلیس کنند. یک کارآگاه می‌پرسد که او کیست و او می‌گوید: «هیچ‌کس».

فیلم این نکته را با فلش‌بک‌هایی از زندگی روزمره‌ی هاچ و شغل کارمندی او به تصویر می‌کشد. هاچ آدم مهمی نیست و به نظر می‌رسد که همسرش بکا (کانی نیلسن) هم توجهی به او نمی‌کند، به جز وقتی که سطل زباله را به موقع بیرون نبرده باشد.

یک شب دزدها وارد خانه‌ی هاچ می‌شوند و نمی‌دانند که قرار است فقط چند دلار نصیب آن‌ها شود. هاچ این فرصت را دارد تا خانواده‌ی خودش را با استفاده از خشونت نجات دهد، اما این کار را نمی‌کند و از چشم پسر و همسرش می‌افتد.

هاچ در گفتگو با یکی از دوستانش (RZA) که شاید خیالی باشد، حین توضیح این‌که چرا با چوب گلف حساب یکی از سارقان را نرسیده است این سؤال را می‌پرسد: این احمق از کجا می‌دونست هیچ گلوله‌ای توی تفنگش نیست؟ یعنی او توسط نیروهای مخفی و ماهر دولتی آموزش دیده است؟

به نظر می‌رسد بله. و چیزی که منجر به بازگشت او از بازنشستگی می‌شود اتفاقی است که باعث می‌شود فکر کنید: آیا این فیلم توسط کسی نوشته شده که ما را با سگ بیچاره‌ی جان ویک آشنا کرد؟ حدس شما درست است: هاچ می‌خواهد اجازه ‌دهد آن سارق‌ها به زندگی خودشان ادامه دهند تا اینکه متوجه می‌شود آن‌ها دستبند کیتی-کت دخترش را با خود برده‌اند.

Nobody حین پیشرفت داستان فقط اشاراتی به زندگی گذشته‌ی هاچ دارد. در یک مغازه خالکوبی پر از آدم‌های خطرناک که می‌خواهند حساب او را برسند، یک نفر خالکوبی ورق‌های بازی روی مچ دست او را می‌بیند و می‌گوید: «از تو به خاطر خدماتت متشکریم» و خودش را در یک اتاق امن حبس می‌کند، تا رفقایش حساب این غریبه را برسند. اما کارهای هاچ به ما نشان می‌دهند که او به چه کسی تبدیل شده است. در شرایطی که همه چیز علیه اوست، مثل دعوا با پنج جوان در یک اتوبوس، او شرایط را بیشتر به ضرر خودش می‌کند تا به خودش ثابت کند پدر بودن باعث سستی او نشده است.

این یک فیلم کمدی نیست، اما شوخی‌های جالبی در آن گنجانده شده است. چند شوخی بصری جالب در فیلم وجود دارد که آن‌ها را لو نمی‌دهم؛ انتخاب موسیقی هم گاهی اوقات طعنه‌آمیز است؛ و یک اوباش روسی به نام یولیان -یک جامعه‌ستیز که الکسی سربریاکوف نقش او را بازی می‌کند- که وقتی تمرکز فیلم روی هاچ نباشد مخاطب را درگیر خودش می‌کند.

و البته انتخاب مناسب اودنکرک برای بازی در این نقش که قبل از Better Call Saul بیشتر برای آثار کمدی شناخته می‌شد. اودنکرک در قابل باور نشان دادن اتفاقاتی که برای هاچ می‌افتد عالی عمل می‌کند. نایشولر اکشن فیلم را خیلی خوب طراحی کرده و پیش می‌برد. خوشبختانه، Nobody باعث می‌شود بخش منطقی مغز خود را خاموش کرده و فقط از آشوب‌های پیرامون هاچ لذت ببریم.

نمره: ۷