در ادامه پرونده سیری در انیمیشن نگاهی می‌اندازیم به چند چهره تاثیرگذار دیگر در دنیای انیمیشن. پرستون بلر یکی از معتبرترین انیماتورهای جهان بود که بیشتر بخاطر کتاب‌های آموزشی‌اش شهرت پیدا کرد. او که کارش را از اوایل دهه سی در استدیوی یونیورسال شروع کرد، سابقه کار در استدیوهای دیزنی و مترو گلدوین مایر را در کارنامه خود داشت. پروژه‌های معروفی چون فانتازیا، بمبی و پینوکیو در دیزنی و خلق شخصیت قرمزی برای تکس آوری در ام.جی.ام، که در چندین اثر از کارهای کمپانی ظاهر شد، گوشه‌ای از فعالیت‌های بلر در دنیای انیمیشن بود. او همچنین در دهه ۶۰ با کمپانی هانا و باربرا در پروژه معروف خانواده فلینستون همکاری کرد. اما همانطور که در بالا به آن اشاره کردم، عمده شهرت او بخاطر کتاب‌های آموزشی است که برای انتشارات والتر فوستر تالیف نموده است. اولین کتاب انیمیشن او که سال ۱۹۴۸ منتشر شد، شامل طرح‌هایی بود که در کمپانی ام.جی.ام متحرک سازی کرده بود. بلر کتاب‌های آموزشی بسیاری را در چهل سال کار حرفه‌ای خود به رشته تحریر در آورد که آخرین آنها کتابی با عنوان «کارتون انیمیشن» بود؛ کتابی مرجع و مفید که در ایران نیز ترجمه شده و عصاره‌ای از تمام کتاب‌ها و تجربه‌های او در دنیای انیمیشن است. وی در سال ۱۹۸۵ در مراسم آنی برنده جایزه وینزور مک‌کی شد و توانست در همان سال برنده جایزه طلایی کارتونیست‌های موشن پیکچرز اسکرین شود.
جان و فیث هابلی از زوج‌های موفق دنیای انیمیشن بودند که آنچنان که باید شناخته شده نیستند. جان هابلی در اوایل دهه سی کارش را به عنوان نقاش پس زمینه شروع کرد و در کارهای موفقی چون: سفید برفی و هفت کوتوله، فانتازیا، دامبو و بامبی شرکت داشت. وی در اواخر دهه چهل در خط مقدم تحول انیمیشن بود. او با کاربرد سبک گرافیکی در فیلم‌ها سعی در ارتقا و پیش‌برد انیمیشن به سطح هنری داشت. جان با چند هنرمند جوان و مستعد مانند استیو بوساستاو و باب کانن استدیوی یوپی آ را تاسیس کرد. این استدیو که امروزه نقطه‌ی عطف انیمیشن آمریکا تلقی می‌شود، بر بیان گرافیکی فیلم‌های کارتونی تاثیر بنیادینی گذاشت. سهم هابلی، بازسازی فکاهی موفقی از سرود فرانکی و جانی به نام روتی توت توت بود. او این افسانه را با شخصیت پردازی شخصی گسترده و با رنگ‌های شاد و خیال‌انگیز بازسازی کرد. هرچند که هابلی تاثیر بسزایی در تولید انیمیشن‌های یوپی آ داشت و توانسته بود با همکارانش راه جدیدی برای پرداختن به طنز پیچیده با سبک گرافیکی کاملا مناسب پیدا کند، اما در سال ۱۹۵۲ این استدیو را ترک کرد تا استدیوی شخصی‌اش به نام استوری برد را تاسیس کند. او در استدیوی خود شروع به ساخت فیلم‌های تبلیغاتی برای بازار رو به توسعه تلویزیون پرداخت و طولی نکشید که از دیگران پیشی گرفت. فیلم‌های کوتاهی برای کمپانی موتور فورد ساخت که همچون تمام کارهای دیگرش به نمونه‌های کلاسیک بدل شد. هابلی در ۱۹۵۵ با فیث الیوت که در آن زمان تدوین گر موسیقی فیلم و ناظر فیلمنامه در هالیوود بود، ازدواج کرد. تخیل فیث با سبک هابلی باعث شد تا آنها به کشف ارزش‌های بصری رسانه انیمیشن بپردازند و سالی یک فیلم را بسازند.
ها توانستند فیلم‌های موفقی چون ماجراهای یک ستاره (۱۹۵۶)، بازی ظریف (۱۹۵۸) و پرنده ماه که در ۱۹۶۰ برنده جایزه اسکار شد را بسازند. این موفقیت‌ها باعث شد تا هابلی دست به تولید فیلم‌های بلندتری چون ستارگان و آدمیان (۱۹۶۱) بزند. اثری در مورد جستجوی انسان در جهان هستی. این دو در سال ۱۹۶۲ فیلم روزنه را ساختند و بار دیگر به جایزه اسکار دست پیدا کردند. این اثر در مورد نابودی اتمی بود و پس از آن نیز اکثر آثارشان مسایل انسانی را در بر می‌گرفت. روز طوفانی (۱۹۶۸) دیدگاه یک کودک درباره عشق و ازدواج ، انسان‌ها و شیاطین (۱۹۶۹) در مورد مسائل محیطی، تخم‌ها (۱۹۷۱) درباره باروری و فیلم مرگ و سفر به آینده (۱۹۷۴) تفسیری درباره جایگاه انسانیت را به نمایش می‌گذاشت. آخرین کار مشترک آنها محبوب دونزبری (۱۹۷۷)، بر اساس داستان مصوری نوشته گری ترودو بود که پس از مرگ جان، فیث آن را به تنهایی به پایان برد. فیث بعد از مرگ جان به همان سبک خاص خود کارش را ادامه داد و فیلم‌های بسیاری را کارگردانی کرد. از جمله زنان دنیا (۱۹۷۵)، قدم به قدم (۱۹۷۹)، بیگ بنگ و سایر اسطوره‌های آفرینش (۱۹۸۲)، رقص آسمان(۱۹۸۲). او در سال ۱۹۸۵ فیلم بلندی به نام چشم کیهانی ساخت و بیش از بیست فیلم را به تنهایی تهیه و کارگردانی کرد. جان و فیث سه سهم عمده در انیمیشن دارند: اول آنکه موضوع فیلم را بر اساس آگاهی و شناخت و فارغ از ملاحظات تجاری انتخاب می‌کردند. دوم، سبک ارائه موضوع، نزدیک به سبک امپرسیونیستی گرافیست‌های اروپا، مانند بونار و پیکاسو بود. سوم، در استفاده از گویندگان عالی و گفتارهای تخیل برانگیز پیش گام بودند. پس از مرگ جان، فیث به ساخت فیلم ادامه داد و به عنوان یک زن پیش رو در عرصه انیمیشن، منتقدان و تاریخ نویسان در موردش کوتاهی کردند. وی افتخارات زیادی در جشنواره‌های فیلم کن، وین، لندن و سان فرانسیسکو به دست آورد. او جایزه عقاب طلایی چهاردهمین دوره سینه را نیز به دست آورد و دکترای افتخاری از دانشگاه‌های شیکاگو، کلمبیا کالج و هومنسترا دریافت کرد. از آخرین کارهای او می‌توان به آفریقا (۱۹۹۸)، دیوانگی جادوگر (۱۹۹۹) و زمین شاداب ما (۲۰۰۰) اشاره کرد. او بر اثر ابتلا به سرطان در گذشت
نظرات