میراث ترس: نقد و بررسی فیلم Hereditary

8 September 2018 - 10:00

سال ۲۰۱۸ تاکنون با اکران فیلم‌های مختلف در ژانر ترس برای طرفداران این سبک بسیار امیدوارکننده بوده‌ است که از جمله آنها می‌توان فیلم‌هایی نظیر «A Quiet Place» و«Suspiria» را مثال زد. «ارثی» فیلمی عجیب‌وغریب در ژانر درام-ترسناک است که اولین اکران خود را در جشنواره‌ی ساندنس تجربه کرد و با استقبال بی‌نظیری از سوی منتقدان روبه‌رو شد تا «آری آستر» جوان با اولین فیلم بلند خود شهرت زیادی کسب کند و به عرش اعلا عروج کند. در ادامه به بررسی این فیلم روح‌زده خواهیم پرداخت. با سینماگیمفا همراه باشید.

داستان فیلم با صحنه‌ی ابتدایی آن که شامل یک مراسم ختم و خاکسپاری است آغاز می‌شود. آنی گراهام (به هنرمندی تونی کالت) به تازگی مادر خود را از دست داده‌است و به همراه اعضای خانواده‌اش که پسری جوان و نه چندان اجتماعی، همسری میان‌سال و تا حدودی کلیشه‌ای و دختری با ظاهر عجیب‌وغریب که رفتارهایش گاهی شما را به وحشت می‌اندازد، را شامل می‌شود که در منطقه‌ای کوهستانی زندگی می‌کنند. آنی به عنوان مادر خانواده به ساخت خانه‌های مینیاتوری و اتاق‌های آن علاقه‌ی زیادی دارد و شات ابتدایی و هنرمندانه‌ی فیلم نیز با هوشمندی خاصی از این ایده‌ بهره می‌برد. با گذشت زمان اندکی متوجه می‌شویم که مادر آنی و مادربزرگ خانواده، موجب آزار او بوده و شخصیت افسارگسیخته‌ی او با یک مادربزرگ مهربان فاصله‌ی زیادی داشته‌ است.طولی نمی‌کشد که فیلم با اولین ضربه‌ی مهلک خود که حادثه‌ای تراژیک است هوش از سر مخاطبان می‌برد و خواهر کوچک «پیتر» که پسر خانواده‌ است به طور ناباورانه‌ای به کام مرگ روانه‌می‌شود. پس از این اتفاق وقایع فیلم به سرعت تجزیه می‌شوند؛ طولی نمی‌کشد که آنی در انجمن‌ حمایتی که در آن شرکت می‌کند با غریبه‌ای مهربان به نام «جوآن» آشنا می‌شود که به ظاهر ادعا می‌کند تمام خانواده‌ی خود را از دست داده‌ اما با ‌آنها در ارتباط است و همین گپ کوتاه آنی را متقاعد می‌کند که با ارواح ارتباط برقرار کند و از کمک‌های جوآن نیز استفاده‌کند. از طرف دیگر پیتر نیز پس از مرگ خواهرش «چارلی» که خود را مقصر‌ آن می‌داند به طور مداوم روح او را در واقعیت یا تخیلات مالیخولیایی‌اش مشاهده می‌کند و احساس می‌کند روح‌زده شده‌ است. در فضای خانواده‌ نیز دیوار بزرگی بین آنی و پسرش به وجود ‌آمده‌ است که دلیل آن مشخص‌ است و آنی هنوز پسرش را مقصر مرگ «چارلی» می‌داند و خشم زیادی در وجودش دارد که البته ریشه‌ی این خشم و نفرت تنها این موضوع نیست.

پس از سلسله‌ی اتفاقات عجیب و دیوانه‌واری که برای پیتر رخ می‌دهد آنی متوجه می‌شود زنی که در تمام این مدت قصد کمک به او را داشته‌ از دوستان مادرش بوده و فردی شیطان صفت است؛ حال او خانواده‌ی خود را در معرض خطری بزرگ و فروپاشی قرار داده‌ است.

«ارثی» به طور غیرقابل پیش‌بینی و شگفت‌آوری فراتر از انتظارات یک مخاطب فیلم‌های ژانر وحشت عمل می‌کند و درونمایه بسیار عمیق و پرمعنایی را دارا می‌باشد. در اکثر پلان‌های فیلم عناصر نمادین و استعاره‌ای دیده‌ ‌می‌شود که در پاره‌ای از اوقات باعث می‌شود مخاطب احساس کند توطئه‌ی بزرگی در کار‌ است و این موضوع فارغ از تشابهات آثر با فیلم «بچه رزماری» نیست. در این فیلم ما شاهد این موضوع هستیم که چگونه یک اتفاق تراژیک یا غیرقابل پیش‌بینی می‌تواند باعث فوران خشم یا احساسات سرکوب شده در طول سالیان زیادی بشود و زمانی که این سرخوردگی‌ها به مرحله‌ی بروز برسند حتی می‌توانند واقعیت اطراف ما را تحت‌الشعاع قرار دهند و به بیانی دیگر تفسیر متفاوتی از حقیقت را به ما ارائه دهند که ممکن است حتی در قالب دیدن ارواح به ظهور برسد.

«آری آستری» مسئولیت نویسندگی و کارگردانی اثر را برعهده‌ داشته‌ است و همانطور که پیش‌تر نیز گفته‌ شد «ارثی» اولین تجربه‌ی فیلمسازی بلند او بوده‌ است و باید اعتراف کنم که وقتی این موضوع را متوجه شدم شگفت‌زده شدم و نبوغی که آستری در طراحی جزئیات صحنه‌ها و ایجاد تعلیق‌های استادانه به کار بسته‌ است به حدی پخته‌ جلوه ‌میکند که‌ نظیر آن‌را کمتر مشاهده کرده‌ایم. تیم بازیگری و در راس آن «تونی کالت» عملکرد بی‌نظیری را از خود ارائه می‌کند.«کالت» در نقش آنی که خود نیز در گذشته قربانی خباثت‌های مادر بد طینتش شده‌ است بسیار قانع‌کننده و در عین حال هراس‌انگیز جلوه می‌کند؛ نقش‌آفرینی «الکس وولف» در قامت پیتر، پسر غم‌زده و کم حرفی که از همان ابتدا قربانی اشتباهات (حال آنکه خودش آن‌هارا مرتکب شود یا خیر) می‌شود نیز به شکل بی رحمانه‌ای زیبا است. همچنین انتخاب «میلی شاپیرو» برای نقش دختر کوچک و کج‌خلق خانواده که رفتارهای عجیبی از خود بروز می‌دهد بسیار هوشمندانه بوده‌ است و حس غریبی را با توجه به اتمسفر فیلم در بیننده ایجاد می‌کند. از دیگر نقاط قوت فیلم که باعث شده بسیاری از شات‌های آن چشم نواز و زیبا به نظر برسد فیلمبرداری هنرمندانه‌ی «پاول پوگورزسکی» است.

«Hereditary» فیلمی کامل در ژانر درام، ترسناک و هیجان‌انگیز و حاوی اتمسفری تاریک و تم سوررئال است. اثری که نشان می‌دهد بازتاب سرخوردگی‌ها و احساساتی که رخنه‌ کرده‌اند یا در اعماق ذهن دفن شده‌اند تا چه حد می‌توانند ما را به انحطاط بکشانند. همچنین «ارثی» به طرز بی‌ پرده‌ای ما را می‌ترساند؛ حتی اگر ترکش‌های اتفاقات آن احساسات ما را خدشه دار نکند و به فکر فرو نرویم. در هر صورت یک پکیج ۲ ساعته‌ی ترس به همراه سرویس ویژه کاوش روان در انتظار بینندگان فیلم است و آن را به تمام دوستداران سینمای وحشت و درام پیشنهاد میکنم.

برچسب‌ها:

مطالب جنجالی

Sorry. No data so far.

نظرات

پاسخ به دیدگاه امیرعلی محمدیان پور لغو

Your email address will not be published.

  • امیرعلی محمدیان پور says:

    با اینکه نمی‌تونم زیاد فیلم های ترسناک رو تحمل کنم ولی با این مقاله ترغیب شدم که ببینمش! خسته نباشید مقاله بسیار خوب و جمع و جوری بود.

    • علي شكوهي‌‌اقدم says:

      ممنون دوست عزیز از اینکه مطالعه فرمودید هم متشکرم

  • مازیار همتی says:

    من با این که خوندم مقاله رو بازم ترغیب نشدم :دی
    کلا نمیتونم ارتباط برقرار کنم…!

  • ربین قهرمانی says:

    ممنون برای نقد.مطمئنن یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک عمرم است.

  • Javad_j_94 says:

    آنچنان که انتظار داشتم اذیت نکرد حس ترسش ، البته یجوری دلهره و رعب آور بود ولی خوش ترس نبود خیلی