علی رغم نزدیک شدن پایان سال جاری میلادی، هنوز هم تعدادی از فیلم‌های قابل توجه وجود دارند که در سال ۲۰۱۶ منتشر خواهند شد. در میان این فیلم‌ها، Silence «سکوت» ساخته اخیر مارتین اسکورسزی (Martin Scorsese) قرار دارد که در جمع بازیگران خود، از ستارگانی چون لیام نیسون، اندرو گارفیلد و آدام درایور بهره می‌برد. این فیلم ۱۰ روز دیگر و در شهرهای نیویورک و لس‌آنجلس برای اولین بار به صورت محدود اکران خواهد شد تا بتواند در فصل جوایز سال جاری حضور داشته‌باشد و در ادامه در ماه ژانویه به صورت گسترده راهی سینماها خواهد شد. با سینماگیمفا همراه باشید.
علی رغم تاخیرهای بسیار، تعدادی از منتقدان موفق شده‌اند فیلم را مشاهده کنند و در ادامه به نقد آن بپردازند. امروز محدودیت‌ها برای انتشار این نقدها به صورت رسمی برداشته‌شد و شما می‌توانید تعدادی از این نقدها را به صورت خلاصه در زیر مشاهده کنید:
تاد مک‌کارتی – هالیوود ریپورتر
«سکوت» به صورت موفق و با هنرمندی، مشکلات مذهبی سازنده خود را به نمایش می‌گذارد. او در بسیاری از فیلم‌های قبلی خود، با موضوعات داستان بازی کرده و رقصیده‌است که در اکثر موارد کاراکترهای افراطی و خشن داشتند، ولی در مورد آثار درام مذهبی او مانند Kundun و The Last Temptation of Christ، سکوت با اختلاف بسیار، شیواترین آنها است.
برایان فورمو – کولایدر
نتیجه، تولد یکی از عمیق‌ترین فیلم‌های اسکورسزی است. فیلم احساسی را به وجود میآورد که ممکن است بسیاری از انسان‌های مذهبی با آن آشنا باشند و آن را تجربه کرده‌باشند. «سکوت» فیلمی است که در حین تماشا بدان احترام می‌گذارید و پس از پایان، عاشقش می‌شوید.
پیتر دبورگ – وراییتی
ساعت پایانی فیلم، با اختلاف چالش برانگیزترین آن است، جایی که در آن اسکورسزی با جدا شدن از تکنیک‌های فراگیری و آزاد اندیشی که برای اولین بار، ترنس مالیک در سینمای معنوی آن را به کار برد، به مدلی تیره‌تر از برسون و درایر روی میآورد که نویسنده فیلم Last Temptation، پل شردیر، از آن به عنوان سینمای متعالی یاد می‌کند؛ که در آن شخصیت‌های اصلی در اوج نزول در مبارزه با نیروهایی هستند که قابلیت کنترل بر روی آنها را ندارند. از آنجایی که رمان اِندو اجازه دسترسی کامل به شبهه‌های داخلی رودریگز را به مخاطب می‌دهد، فیلم این بستر را فراهم می‌کند تا ما به عنوان مخاطب فیلم، با موشکافی بسیار دقیق چهره‌ی گارفیلد، به واقعیت درون او پی ببریم، موضوعی که بسیار پیچیده‌تر از آن است که بخواهیم به تنهایی انجامش دهیم.
رابرت آبل – The Wrap
چه در یک مکالمه معمولی، چه در لحظات حساس و چه در صحنه‌های شکنجه، فیلم به ناچار شما را به احترام وا می‌دارد. اگر اسکورسزی در به نمایش گذاشتن نادیدنی‌ها همانند Ozu نباشد، در به نمایش گذاشتن ریاضت‌های جسمی نیز همانند مل گیبسون نیست. در «سکوت»، بلندپروازی اسکورسزی در دراماتیزه کردن نبرد آرام نشدنی درونی، زیبا به نظر می‌رسد.
اریک کوهن – ایندی وایر
در فیلم اخیر مارتین اسکورسزی، نه شاهد افراط و تفریط The Wolf of Wall Street هستیم و نه شاهد شکوه و عظمت Hugo. در عوض می‌توانیم رمز و راز و ترس Shutter Island را ببینیم. «سکوت» هوشمندانه است و نگاهی عمیق و پیچیده به تنش‌های درونی موجود در یک مومن واقعی دارد، با یک لحظه پایانی شکوهمند که در آن می‌بینیم این تنش‌ها هرگز به سرانجام نمی‌رسند.
استفن ویتی – نیویورک دیلی نیوز
«سکوت» فیلمی آشکار و در عین حال تامل برانگیز در مورد سوال از خود است. در مورد سوال از بالادستی‌ها. در مورد فهمیدن این موضوع که در کجا به عنوان یک انسان شکست خوردیم و چگونه می‌توانیم در مقابل خودمان، دیگران و خدا توبه کنیم. شاید برای بعضی از مخاطبان تازگی داشته‌باشد اما برای کسانی که به واقع، هنر اسکورسزی را می‌شناسند، یک آشنای دیگر راه است.
همانند دیگر فیلم‌های مذهبی اسکورسزی، نقدهای اولیه به ستایش مهارت‌های تکنیکی این فیلمساز پرداخته‌اند ولی از نظر نمایش تم معنوی فیلم، نظرات در مورد آن از یکدیگر متفاوت است. بعضی آن را عمیق‌ترین فیلم شخصی تا به امروز می‌دانند در حالی که بعضی نیز تلاش فیلم در به نمایش درآوردن تنش‌های درونی و ایمانی شخصیت اصلی فیلم را نیمه موفق تلقی می‌کنند. این قضیه در مورد بازیگران فیلم نیز صدق می‌کند. بعضی عملکرد گارفیلد، درایور و نیسون را ستودنی دانستند و برخی نیز از عدم موفقیت بازیگران در به نمایش گذاشتن پیچیدگی‌های موضوعی فیلم خبر دادند.
منبع: ScreenRant
نظرات
نقد ورایتى خودش یه پا اسپویله. من دسگه چیزى ازش نمى خونم تا برم ببینمش.