سریال «هم‌گناه» به پایان فصل نخست خود رسید؛ یکی از جدیدترین آثار شبکه نمایش خانگی که با حضور چهره‌های متعدد سینمایی تولید شده است و با توجه به اولین تجربه کارگردانش مصطفی کیایی با حضور در شبکه نمایش خانگی، با استقبال اولیه روبه‌رو شد، اما آنچه در ادامه سریال رخ داد، انتقادهای زیادی را معطوف به «هم‌گناه» کرد.
پایان ناگهانی فصل اول و وعده ادامه داستان در فصل آتی یکی از نقاط ضعف این سریال برشمرده شده است که بیننده را بدون حتی درک روابط و شناخت ساختار سریال، رها کرده است.
«اینکه به ناگاه در قسمت دوازدهم سریال «هم‌گناه» و درحالی که داستان هنوز شروعی محرک هم نداشته خبر می‌دهند از پایان فصل اول، توهین به مخاطب نیست؟ مخاطبان برای تماشای سریال‌های خانگی یا باید اشتراک فیلیمو و نماوا را بخرند یا پول دی‌وی‌دی دهند و در برابر تلویزیون نیستند که هر چه نشان داد، بی‌خیال باشند. وقتی مخاطب هزینه می‌کند انتظار دارد سریال‌سازان هم برای داستان‌پردازی و شخصیت‌پردازی هزینه کنند.
سریال «هم‌گناه» نه داستان‌پردازی معلقی دارد و نه شخصیت‌پردازی ویژه‌ای و پر شده از تیپ‌های تکراری و موقعیت‌های فاقد استدلالی که همچون تیزرهای تبلیغاتی رسانه ملی روی اعصاب رژه می‌روند. فصل‌بندی سریال در همه جای دنیا و حتی همین ایران اصول و قواعدی دارد. نمی‌شود که بدون پیشروی داستان یا باز کردن گره‌ها یا پرداخت درست شخصیت و به‌صرف رهایی از انتقادات، از پایان فصل اول گفت؛ داستانی که مانند جنینی کورتاژشده شکل نمی‌گیرد و دکوپاژی شلخته و بی‌حوصله با مدعای رضایت ۹۸درصدی مخاطب جمع نمی‌شود!
بعید است حتی پرطرفدارترین سریال‌های ایرانی مثل «متهم گریخت» هم ۹۸درصد کسب رضایت کرده باشد ولی فیلیمو و نماوا که خود تولیدکننده بودند، خودشان هم آمارهای تخیلی درباره کسب رضایت ساطع می‌کنند ولی سازندگان «هم‌گناه» حتی اگر سریال‌های خارجی را ندیده باشند «ستایش» را که دیده‌اند! «نون. خ» را که دیده‌اند. در چنین سریال‌هایی فصل اول هم افتتاحیه درستی دارد و هم اوج و پایان‌بندی معقولی ولی «هم‌گناه» به انتهای فصل اول می‌رسد بدون آنکه جنبشی نسبی در ذهن مخاطب پدید آورد.
لطف کنید و در فصل دوم اندکی به احترام مخاطب بیندیشید و این طور نباشد که تنگ آمدن قافیه، مجبورتان کند مجدداً پایان فصل دوم را اعلام کنید، بی‌ایجاد ضرباهنگی دراماتیک در سریال.»
منبع: خبرآنلاین
نظرات