سوسیس پارتی تازه ترین انیمیشن پرسروصدایی است که نه تنها قبل از انتشار و در مدت زمانی که اخبار زیادی از آن به انتشار می‌رسید، خیلی پرحاشیه بود و توجه ها را به خود جلب کرده بود؛ بلکه پس از انتشار و به نمایش در آمدنش نیز پیش‌بینی می‌شود که در حوزه های زیادی مورد بحث و بررسی قرار بگیرد و همیشه تنور گفت‌وگو های دنیای سینما را گرم نگه دارد و نقل مجلسِ افرادی باشد که نسبت به عقیده و باورهای دینی خود تعصب دارند و سینه سپر می‌کنند تا سوسیس پارتی را بکوبند و نگذارند پای در ذهن جمع کثیری که بینندگانش هستند، بگذارند.
همان آواز ابتدایی انیمیشن که به اجرا درآمد و تک‌هدفِ زندگی مواد غذایی داخل فروشگاه مشخص شد، مخاطب دریافت که با یک مبحث عقیدتی – مذهبی روبه رو شده است و نباید به سادگی از کنارش عبور کند. اما دوگانگی‌ای که در این بین برای مخاطب وجود داشت، این بود که سوسیس پارتی قرار است مهاجمی به سوی مذهب های رایج جهانی باشد؟ یا مدافعی برای آنها و تبلیغ اهذاب؟
ماجرای عمیق و غیرسطحی سوسیس پارتی دربارۀ تمام مواد غذایی درون یک فروشگاه است که پیرو یک عقیدۀ مذهبی، هرروزِ خود را با جشن و سرور آغاز می‌کنند و اینطور که پیداست با باورها و آرزوهای خود زندگی بسیار خوبی را سپری می‌کنند. زندگی‌ای که هرلحظه قرار است با به فروش رسیدن هریک از مواد غذایی، در پشت دروازه های این فروشگاه بزرگ و وسیع، بهتر شود و گویی غذاها را به رستگاری ابدی برساند. آن هم به کمک خدایانی از جنس انسان که دست برقضا، شیاطینِ واقعی هستند. غذاهای درونِ فروشگاه، از سرنوشتِ پس از فروشِ خود خبر ندارند و تنها با باور کردن حرف هایی که در گوششان خوانده‌اند، بر این عقیده‌اند که همیشه باید تازگی خود را حفظ کنند تا هرچه زودتر به فروش برسند و با انسان ها روزگار خوشی را رقم بزنند.
تنوع غذایی محصولات درون فروشگاه، نمونه‌ای دقیق از جوامع مختلف انسانی موجود در دنیای واقعی (در زمان حال) است. از پوست‌رنگی های ستم دیده گرفته تا اعراب و یهودی ها و کش‌مکش هایشان برروی منطقۀ اورشلیم که البته در انیمیشن در قالب قفسه های طبقه بندی شده و راهروهای فروشگاه به نمایش درآمده است.
بیشتر مدت زمانِ انیمیشن در اوج است و آرامش طولانی مدتی در آن دیده نمی‌شود. در انتها هم که با یک پایان‌بندیِ فان و البته بزرگسالانه خاتمه می‌یابد.
اما این پایان، پایانی برای فیلم بود؛ نه ختم ماجرای اصلی خط داستانی‌اش. سوال های بی‌پاسخ زیادی برای مخاطب باقی می‌ماند که به هیچ وجه منطقی نیست سازندگانِ انیمیشن بخواهند برای ساخت دنبالۀ انیمیشن برنامه‌ریزی کنند و آن را به تولید برسانند. چون اینطور که پیداست، همین تیم سازندگیِ سوسیس پارتی باموفقیت توانسته تمام دق‌دلی هایش را در ساخته‌اش تخلیه کند، طعنه هایش را بی‌اندازد و سروصداهایش را هم به گوش جهان برساند. از همین رو تنها مشخص شدن سرنوشت مواد غذایی، آنقدر گنجایش ندارد که تایم یک ساعت و نیمیِ یک انیمیشن کامل را پر کند.
غذا ها به کجا تله‌پورت شدند؟ فلسفۀ آن نور های سبزرنگ انسان‌نما که در پایان مشاهده شد چیست؟ از همه مهم‌تر اینکه آیا بقیۀ غذاها در فروشگاه بدون مزاحت انسان‌ها به زندگی خود ادامه می‌دهند؟ یا حتی اینکه بقیۀ غذا های موجود در سطح جهانِ خارج از فروشگاه نیز موفق می‌شوند همانند غذا های درون فروشگاه، از انسان‌ها که زمانی خدایشان بوده‌اند، انتقام بگیرند؟
این‌ها تماما سوالات بی‌پاسخی هستند که نمی‌توان پاسخ دقیقی برای آنها در نظر گرفت. این نامعلوم بودن را شاید عده‌ای دلیلی بر پیچیده بودن پایان‌بندی انیمیشن بدانند؛ اما در واقع می‌توان گفت باعث نقص در نتیجه‌گیری پایان انیمیشن شده است و پرده های سِن را پیش از پایانِ نمایش کشیده است.
لحظاتِ موزیکالی انیمیشن نیز جذابیت زیادی به دیگر بخش های وابستۀ انیمیشن بخشده‌اند و ویترینِ کمدی های بزرگسالانۀ پراکنده شده در سرتاسر انیمیشن را تکمیل می‌کنند. یکی از نکات مورد اهمیت و وجه تفاوت سوسیس پارتی نسبت به دیگر انیمیشن‌ها، رده‌بندی سنی آن است. سوسیس پارتی از همان ابتدای رونمایی‌اش اعلام کرد که انیمیشنی برای بزرگسالان است و کودکان نباید آن را تماشا کنند. موارد زیر دلایلی هستند که رده سنی بزرگسالان را به سوسیس پارتی اعطا کرده‌اند:
- الفاظ رکیک و ادبیاتی که برای نوشتن دیالوگ های درون انیمیشن به کار رفته‌اند. سوسیس پارتی را باید یکی از رکیک ترین نمونه های دنیای سینما در نظر گرفت و جدّا آن را دور از دسترسِ کودکان قرار داد.
- سکانس هایی که شامل حرکات و برخوردهای نامناسبی برای کودکان هستند و همچنین در سکانس های پایانی انیمیشن نیز به اوجِ خود می‌رسند.
- موضوع اصلی شکل‌گیری داستان انیمیشن دارای فلسفه های عمیق و هدف‌داری است که مطمئنا کودکان قادر به تجزیه و تحلیل آن نخواهند بود و در بهترین شرایطِ درکِ ماجراهای انیمیشن توسط کودکان، باعث سردرگمی و یا حتی گمراهی آنان می‌شود.
- طراحی های درون انیمیشن فانتزی‌اند و انیمیشن بودنِ خود را حفظ کرده‌اند، اما رنگ و لعابِ نشاط‌انگیز و شادابِ کودکانه را ندارند و مراتب جدی‌تر و بزرگسالانه ترند. از آن مهم‌تر اینکه شاهد صحنه های خشونت‌وار زیادی هستیم که به بی‌رحمانه ترین شکل ممکن در سکانس های انیمیشن جای گرفته‌اند و واقعا تماشای آنها برای کودکان رنج‌آور است.
تیم گویندگی در این انیمیشن در بهترین سطح کیفی ممکن قرار دارد. به دلیل حضور اقشار مختلف نظیر اعراب، مکزیکی ها و شرقی ها و … در انیمیشن، فرایند تولید محتوای صوتی برای شخصیت‌ها بسیار باید پیچیده و سخت باشد. مخصوصا در صورتی که تمام شخصیت‌ها باید انگیسی صحبت کنند، اما لهجه مادریِ خود را – به غلیظ ترین شکل ممکن! – حفظ کنند تا هرچه بیشتر معرفِ ویژگی های قشر خود در دنیای واقعی باشند. در موسیقی های متن انیمیشن هم نقصی به چشم نمی‌خورد و در تمام لحظاتِ حماسی و آرامش‌دهنده‌اش، تمِ کمدی انیمیشن را رعایت کرده است و با اتفاقات داستانی و جزئیاتِ محتوای هر سکانس، خودش را وفق داده و تا انتهای نمایشِ تقریبا یک ساعت و نیمی‌اش، مدام گوش‌هایتان را نمایش می‌دهد و مکملِ اصواتِ درحال پخش است.
سازندگان با طعنه هایی که بوسیلۀ سوسیس پارتی به دنیای مذهبی‌ها می‌اندازند، هیچ محدودۀ قرمزی را رعایت نکرده‌اند و بلکه تا جایی که توانسته‌اند نیز زیاده روی کرده‌اند و عقیده های مذهبی اکثریت مردم جهان را هدف قرار داده‌اند و نخواسته‌اند به این موضوعِ مهم توجه کنند که هر بیننده‌ای ممکن است علاوه بر لذت بردنش از اتفاقات مهیج، کمدی و سرگرم‌کنندۀ سوسیس پارتی، تحت تاثیر فلسفه‌های نهفته در بطن داستان قرار بگیرند و حتی تا مرز تغییر زاویۀ دیدشان نسبت به برخی از عقاید مذهبی پیش بروند.
یکی نکات بسیار جالبی که توجه خیلی از طرفداران علم را به خود در خصوص این انیمیشن جلب می‌کند؛ حضور پروفسور هاوکینگ در این انیمیشن، در قالب یک آدامسِ بر روی ویلچر است. واقعا اگر در برخی از اتفاقات درون انیمیشن، این شخصیت حضور نداشت، کار ها به درستی پیش نمی‌رفتند و روند داستان متوقف می‌شد. پس این حرکت جالب سازندگان را هم می‌توان نکته‌ای مثبت و نوآورانه در خلق انیمیشن دانست و واقعا به عمقِ سوسیس پارتی پی برد.
سوسیس پارتی، خنده‌دار، عمیق و البته بسیار بی‌رودربایستی است و بدون هیچ تعارفی هر حرفی را که برای گفتن داشته باشد بیان می‌کند. اگر با این توصیفات با دیدی خوب به این انیمیشن نگاه می‌کنید، هرچه زودتر تهیه و تماشایش کنید که قرار است با یکی از جالب‌ترین انیمیشن‌هایی که تابحال دیدهاید، مواجه شوید. انیمیشنی که نوآوری و تازگی در هر قسمتش به چشم می‌خورد و حرف های زیادی برای گفتن دارد.
نظرات
بهتره بعضی از آقایون به جای اینکه آثار باب دل غربیا رو بسازن تا جوایز کن و خرس نقره ای و مرغ زرشکی و…….رو برنده بشن آثاری در جواب این حرکت های غربی ها بسازن.
بعضی از حرفاش به نظرم درسته
اول از همه دمتون کرم که نقد این انمیشن جسور ( و صد البته بی ادب :D) رو گزاشتید !
و خطاب به جناب نجات دهنده راستین :/
اول از همه که همون غربی که شما می گی انقد آزادی می ده که بتونن یه سری مسائل رو بگن و برخی افراد رو نقد کنند
نه این فیلم بلکه فیلم ها و سریال های دیگه مثل spotlight یا hous of cards اما اینجا تا به یکی میگی بالا چشت ابروه سریع پدر فیلمساز و بقیه رو در میارن !
بعد این ور طرف در مورد امام حسین (,ع) فیلم می سازه بعضی از همین آقایون میگن هتاکیه هتک حرمت چون چهره حضرت عباس توشه :/
که باز اونر با این قضایا مشکلی ندارن!
بعد اونور ۵۰-۶۰ میلیون دلار کم کم برا یه انیمیشن مثل این میدن اینور ۵۰-۶۰ میلیون تومن هم میدن ؟
بعد الان مشکل واقعیه ما اینه که یه فیلم تو جواب سوسی پارتی بسازیم !
وارد جزییات نمیشم ولی ما اول باید یه فکری به حال سینامی داغونمون کنیم بعد !
خب اینکه آزادی بیان وجود داشته باشه بله درسته..خوبه که باشه…اما آیا اینا دیدگاه و عقاید خودشونم نقد میکنن؟ یا نه فقط بلدن مقدسات و فرهنگ های زیر دستا و کشورای پیرامونشونو به بازی بگیرن. خود همین اینستاگرام که مثلا شبکه ی اجتماعیه و عموم میتونن ازش استفاده کنن یه کم حرف و پستات بره سمتی که نمیخوان یا برخلاف عقایدشونه به خطر میندازتشون پیجتو مسدود میکنن. تو بعضی از همون کشورای غربی که میگی آزادی هست اگه حجاب داشته باشی ممکنه از خیلی شغلا یا اجتماع ها محرومت کنن.
نمیخوام بگم اینجا آزادی هست…اینجا میشه هرچیزیو گفت هرکاریو کرد…نه…حرف من اینه که همه جای جهان یه سری عقاید و قوانینی داره ک با نفع دولتشه…و تو اگر با اونا مخالفت کنی محروم میشی. این قاعده بازیه. نمیتونی بگی نه فلان جا اجازه بهت میدن نقدشون کنی. اینا ظواهر امره…نقد تا یه حجمیش بله امکان پذیره.اما اگه جدی باشه و بخواد اون عملکردو زیر سوال ببره حتما باهات برخورد میکنن و جلوتو میگیرن.
اون فیلم راجب امام حسین (ع) که میگی خب کسی نگفته فیلم ساخته نشه که…فقط میگن چون جزو مقدساته نباید چهره معلوم باشه…و خب این خواسته نابجایی نیست…مقدسات چیزیه که تو همه ی ادیان و ارکان روش حساسن. فیلمای زیادی از اهل بیت هست ولی فقط شخصیتا معلوم نیستن.
این کارتون هم از این جهت که میگه تعصب کورکورانه روی عقاید نادرسته میشه جنبه ی مثبت در نظرش گرفت اما واقعا از این جهت که خودجوش اومده قضاوت کرده و جلوه ی بسیار زننده ای از ادیان و خدایان درست کرده که انسان هارو به گمراهی میکشه و انسان های معتقد رو یک مشت بد دهن مفنگی نادون که تو کل زندگی فقط رابطه رو بلدن و تک بعدی هستن نشون میده واقعا جای تاسف داره…
یعنی واقعا یه محتوا کا از قضا انیمیشنم هست و خدایی نکرده یه بچه بی خبر از همه جا بشینه اینو ببینه و نظارتیم بالا سرش نباشه،انقدر الفاظ رکیک نیازه؟
به علاوه اینکه تو همین تنوعی که از انواع شخصیت ها وجود داره باز شخصیت های غربی بر بقیه ارجحیت دارن و بهتر نشونشون دادن که پی حقیقتند. ولی بقیه دائما بلدن باهم دعوا کنن یا بیخیال برای فرار از مشکلات برن سمت اعتیاد.
در آخر میتونم بگم این انیمیشن واقعا هوشمندانه است…واقعا…خیلی خوب بلدن چطور برای ویرانی هزینه کنن…
*سینما
لطفا ویرایش بزارید !
@hold the door
عزیزم تو همون غرب منقد واقعی سیستم یا خفه می کنن یا نمی زارن صداش به جایی برسه همه این انتقاد هایی که میگی نشون میدن از یه چارچوبی فرا تر نمیره جوری سیستم نقد میشه که مخاطب زیر بازی سیستم نزنه برای توضیح دقیق باید با مثال براتون توضیح بدم که از حوصله من خارج و ترجیح میدم مهو تماشای ویترین زیبای غرب باشین تا بوقتش با ضربه پتک واقعیت حواستون بیاد سرجاش ببخشید آخرش تند گفتم
من با هودور موافقم. نوشتن نقد رو این انیمیشن خیلى جسورانه بود. و بازهم باهاش موافقم. چرا ما باید هرمس حرفى مى زنه جواب بهش بدیم به جاى گوش کردن. آزادى اى که سونى به سث روگن و تیمش داده بود تا این همه پول رو تبدیل به یک اثر شخصى بکنن فوق العاده بود. و جالب اینکه فیلم به هیچکس هم رحم نکرده بود. مخصوصاً مورمون ها.
اما در مورد پایان فیلم. به نظر من فوق العاده آنارشیستى بود. اون قتل عام، بیشتر از خداکشى، آزادى از عقاید بود. و البته اون موجودات شبه انسان سبز هم به نظر من شوخى خوبى و دوپلویى بود ، هم با اریک فون دنیکن و هم با داستان حضرت موسى و بنى اسرائیل که تا آخر داستان هر روز یه خداى جدید و پادشاه براى خودشون سرهم کردن و تعمیمش به آزادى خونین غذاها. به هر حال اشارات کتلب به داستانهاى کتب مقدس ( بیش از همه تورات) واقعاً جذاب بود.
شخصیت مورد علاقه من ، کریم عبدول لواش.
” چرا ما باید هرکس حرفى مى زنه جواب بهش بدیم به جاى گوش کردن”
عجیبه که بعضی ها تا به این حد خود باخته اند: اگر کسى به طرف راست گونه‌ات سیلى زد طرف چپ آن‌را هم در اختیارش بگذار.
دوست ع یز. مى تونى کوش بدى و قبول نکنى. اون هم مى تونه حرف تو رو بشنوه و قبول کنه یا نه. در ضمن اون جمله رو هم که گفتى از کتاب مقدس آوردن که اگر باهاش مشکل دارى همین انیمیشن راسته کارته.
در ضمن از عدم وجود خارجى مسیح تا پادشاه جهان، در موردش شنیده بودم، ولى خود باخته جدید بود.
پس یعنی من الان میتونم به شما بد و بی راه بگم چون دوست دارم بگم و به کسی هم مربوط نیست چون آزادی بیانه و شما هم میتونی گوش بدی و قبول نکنی درسته؟ یعنی منظورم اینه که حدی برای آزادی بیان مطرح شده از جانب شما وجود داره آیا؟ چون یک شخص لیبرال حدود براش بی معنیه و امیدوارم شما لیبرال و روشنفکر نباشین.
من اصلا این رو نمی فهمم چرا برای بخش وسیعی از دوستانی که به این شکل بحث می کنن، معنی آزادی بیان بد و بیراه گفتنه. یعنی یجورایی انگار اخرین مانع بینشون و دنیای غیر متمدن همین ممنوعیت هست وگرنه خدا می دونه اتفاقات چطور پیش می ره. من سالهای زیادی که تو دنیای زندگی می کنم که آزادی بیان (به قول شما لیبرالی) توش هست و رد طی تمام سالها حتی یک کلمه زشت از کسی نشنیدم و البته ندیدم کسی هم پیرزنی رو کتک بزنه و فیلمش توی همه جا پخش بشه. بد نیست یک نگاه به دستاورد هاتون بدون آزادی بیان بکنید.
هانا خانوم بیایم وقت زیابمون رو هدر ندهیم :)
بحث کردن با این افراد رادیکال بی فایدست !!
در ضمن اون دست پیرزن بود که خورد تو صورت طرف !
همینایی که دم از اینکه اونور آزادی نیست میزنن چرا سر قضیه این پیرزن و پسرش دهنشون بستس و بزرگترین معضلشون این سوسیس ها شده !
حالا این اتفاق تو غرب افتاده بود شما تا صبح میگفتین جنایت فراموش نشدنی و…………
فکر مى کنم حق باشماست. تا وقتى مشکل خود بیان باشه نه آزادى براى اِبراز ش وضعیت همین هست
اون کاری که اون مامور شهرداری کرد قطعا غلط اما واقعا این چیزا تو غرب نیست ؟ ما این همه کلیپ داریم میبینیم پلیس چی کار میکنه با مردم آخرین نمونش همین اعتراضات انتخابات آمریکا یا رفتارشون با سیاه پوستا
یادم رفت. سکانس برتر، پارادى نجات سرباز رایان.
من نجات سرباز رایان رو ندیدم کجای انیمیشن اون صحنه رو باز سازی کرده بودن؟
و یه چیز دیگه قطعا خیلی از مردمی که در غرب زندگی می کنن آدمای خوب و شریفین اما کسایی که غالبا قدرت و ثروت دارن از آزادی بیان و حقوق بشر فقط به عنوان ابزار استفاده می کنن میگن احترام به ادیان اما اگر لازم باشه توهین می کنن تهمت می زنن تخریب می کنن و ….خیلی مثال های دیگه
بعد دیدن این فیلم دو حالت داری یا مثل سوسیس میشی یا مثل نون باگت
به خودت میگی شاید یه چیزی دیگه ای هم پشت این همه شعار ها باشه
یا قبولش می کنی بر میگردی و همون روش همیشگی رو ادامه میدی
ولی بهتره با دیدن یه فیلم یا انمیشن تمام باور هامون رو ببریم زیر سوال دنبال مدرک هم که باشی بازم خیلی ها هستن که نمیخوان باورش کن
دنیای موادغذایی فقط توی یه سوپرمارکت بودش اما دنیایی ما…
از کجا دوبله فارسی رو پیدا کنیم
ما خیلی وقته زاویه دیدمون نسبت به همچی تغییر کرده،نیاز به انیمیشن نیس☝️