داریوش ارجمند از سابقه چندین ساله خود در سینما می‌گوید

او را به مالک‌اشتر می‌شناسیم و برادر انوشیروان ارجمند است. دو برادر از مفاخر فرهنگ و هنر ایران به شمار می‌روند که “کشتی آنجلیکا”، “آدم‌برفی”، “اعتراض” و “سگ‌کشی” داریوش ارجمند در خاطره‌ها مانده اما بیشتر از سینما، در سریال‌های تلویزیون حضور داشته که در این میان بعد از مالک‌اشتر سریال “امام‌علی(ع)” با نقش سرزبان‌ها افتاد. او در تیرماه سال ۱۳۹۲ نشان درجه یک فرهنگ و هنر دریافت کرد.

داریوش ارجمند درباره جایگاه هنرمندان پیشکسوت، نقش‌ها و دستمزدهایی که در خور شأن این جایگاه نیست، تصریح کرد:

من تکلیفم را روشن کرده‌ام یعنی الان روی میز من یک عالمه کار است اما هیچکدام ارزش اینکه من بروم و بازی کنم را نداشتند. نزدیک به ۵۰ سال با سر سوزن آبرویم را جمع کرده‌ام و این برایم مهم نیست که در همه‌جا حضور داشته باشم. نمی‌توانم بروم در کار مضخرف و کاری که قبولش ندارم، هرچیزی می‌خواهد باشد. سریال‌ها دیگر مثل گذشته برای مخاطب جذاب نیستند به این خاطر است که نویسنده درست ندارند، بازیگر درستی ندارند. متن و کسانی که متن را اجرا می‌کنند باعث جذابیت سریال می‌شوند.

وی افزود:

کاری که بنیان ندارد و آدم خاصی ندارد نمی‌روم. آن کارهایی که رفتم همه را با علاقه رفتم و مدافعش هستم؛ هم “آدم برفی” و هم “ازدواج به سبک ایرانی”. از این کارها دفاع می‌کنم برای اینکه حرف داشتند.  الان صحبت سر این است که یا باید پول بدهید کار بگیرید و یا سفارش شوید! روزی به شوخی به یکی از بچه‌ها گفتم به زودی تهیه‌کننده‌ای می‌آید و می‌گوید یک نقش داریم صاف‌کار سر کوچه‌مان ۳۰ تومان می‌دهد بازی کند. شما چقدر می‌دهید؟

ارجمند با اشاره به اینکه من صبر می‌کنم کاری که حافظ ۵۰ سال آبروی هنری‌ام باشد به سراغم بیاید، خاطرنشان کرد:

این کار را رها کرده‌ام مگر اینکه دوستی که می‌شناسمش و به شعور، سواد و رشته کاری‌اش ایمان دارم پیشنهاد کند و برای او بازی کنم. چون من ۲۰ سالم نیست که بگویم این کار خراب شده، عیب ندارد و وقت زیاد است. من وقت زیاد ندارم حتی وقت دروغ گفتن ندارم. به قول “اخوان ثالث” رسیده‌ایم من و نوبتم به آخر خط/ نگاه‌دار جوانان بگو سوار شوند؛ این حقیقت زندگی است. بنابراین من صبر می‌کنم کاری  که حافظ ۵۰ سال آبروی هنری‌ام باشد به سراغش می‌روم.

وی در خصوص فضای امروز تلویزیون، تصریح کرد:

سینما و تلویزیون از هم جدا نیستند. فقط این پرده کوچکتر و تماشاچی ۸۰ میلیونی و آن پرده نقره‌ای و عریض‌تر؛ من فکر می‌کنم مشکل اینجاست که هرکسی با سلیقه و سبک و سیاق خودش کار رسانه را جلو می‌برد. مشکل ما این است که مدیری داریم کارشناس نیست و کارشناسانی داریم مدیر نیستند. صداوسیما گذشته طلایی داشت که با حضور کاربلدها و متخصص‌ها کارنامه خوبی همچون ساخت سریال‌های بزرگی مانند “سربداران” و “امام علی(ع)”، “هزاردستان” و… ثبت شد؛ سریال‌هایی که هرکدام چه تأثیرات مهمی بر فرهنگ، مذهب و دین ما گذاشتند.

مالک‌اشتر سریال “امام علی(ع)” درباره سریال‌های بی‌محتوای خانگی گفت:

تا وقتی در این مملکت دوغ و دوشاب، یکی‌اند همین وضع وجود دارد. به من بارها پیشنهاد داده‌اند سریال خانگی بازی کنم نپذیرفتم. چون کارها خوب نیست، کار خوب باشد می‌روم. یکی من گفت “شهرزاد” به شما پیشنهاد می‌شد می‌رفتید گفتم نه. بنابراین من عقده‌ای در این سینما ندارم و آرزو ندارم مثلاً با شخص خاصی کار کنم و شخصیت خاصی را بازی کنم. به جز علی حاتمی با همه کارگردان‌ها کار کرده‌ام و بنابراین من عقده بازی ندارم.

وی خاطرنشان کرد:

من مسئول حراست از آبروی هنری‌ام هستم. ترجیح می‌دهم اینجا بنشینم همسر شهیدی کتاب همسر بزرگوارش را به من بدهد و اینها افتخار است تا اینکه بروم دو ساعت فیلمی که خدا بخیر کند را بازی کنم. امروز اگر بازیگری نمی‌تواند آن شخصیت‌پردازی و همذات‌پنداری لازم را با کاراکتر و نقش خودش داشته باشد و مخاطب آن را ببیند و لذت ببرد، مقصرش فیلمنامه است؛ برای اینکه نوشته خوبی نیست! بارها گفته‌ام نوشته خوب را نمی‌توان بد بازی کرد؛ نوشته بد را هم نمی‌توان خوب بازی کرد. با همه نویسندگان سینما و تلویزیون ایران کار کرده‌ام مشکل ما در تلویزیون فیلمنامه است.

ارجمند درباره حضور بازیگران به عنوان مجری و تبلیغات در فضای مجازی و آگهی‌های بازرگانی تلویزیون، گفت:

من ده سال مجری تلویزیون بودم و برنامه علمی “طلوع ماه” روی آنتن می‌رفت. هنوز که هنوز است از کانادا، انگلیس و استرالیا تماس می‌گیرند و سی‌دی آن برنامه‌ها را می‌خواهند. منهای برنامه “معرفت” دکتر دینانی، هنوز برنامه علمی مثل “طلوع‌ماه” به تلویزیون نیامده است. در جریان این برنامه کسانی به تلویزیون آمدند که بعدها به عنوان چهره‌های ماندگار از آن‌ها تقدیر شد. نمی‌دانم چطور شد این برنامه دیگر ساخته نشد؟ الان برنامه‌هایی که ساخته می‌شود منهای چند برنامه، حرف اساسی و تأثیرگذاری ندارند. الان بازیگران هرکاری می‌کنند اجرا، تبلیغ در فضای‌مجازی و آگهی‌های بازرگانی تلویزیون؛ نمونه‌های بارز زیاد دارد واقعاً به چه چیزی نیاز دارند.

بازیگر سریال “ستایش” آرزویش تمام شدن کروناست، تأکید کرد:

امروز دغدغه و آرزوی قلبی‌ام شکست کرونا است. کرونا تمام شود و ما آن را شکست بدهیم خیلی برایمان مهم شده، چون واقعاً برای همه ملت ایران و جامعه‌مان معضل درست کرده و زندگی‌های مردم را تحت‌الشعاع قرار داده است. من شخصیت‌های زیادی دوست داشتم بازی کنم اما قسمتم نشده و به آنها فکر نمی‌کنم، چون اذیت می‌شوم. من آدم توکلی‌ام و همیشه توکلم به خداست. هرچه از او رسد غنیمت است و می‌دانم برای من بد نمی‌خواهد.

وی در پاسخ به این سؤال که چطور می‌توان جلوی پول‌های کثیف در سینما و نمایش‌خانگی را گرفت، خاطرنشان کرد:

قوه قضائیه؛ همان‌طوری که “طبری” و خیلی متهمین دیگر را دستگیر کرد و به پول‌های کثیف و مفاسد اقتصادی دیگری با قوت و قدرت رسیدگی می‌کند، می‌تواند جلوی پول‌های کثیف در سینما و نمایش‌خانگی را هم بگیرد. مثل “قاضی منصوری” یا خودشان را از پنجره بیرون بیندازند و یا کشته شوند.

ارجمند در پایان با اشاره به اینکه هنوز با “ستایش” تسویه حساب نکرده‌ام، گفت:

من نزدیک به ۱۰ سال “ستایش” را بازی کردم، به ظنّ خودشان یکی از سریال‌های پربیننده تلویزیون اما هنوز با من تسویه حساب نشده است که به سری سوم این سریال تلویزیونی برمی‌گردد.

منبع: خبرآنلاین