توماج دانشبهزادی و مهدی نصرتی، دو بازیگر «لباس شخصی»، از این که این فیلم در بخش سودای سیمرغ جشنواره نیست، انتقاد کردند. این دو بازیگر، درباره عنوان فیلم هم از تماشاگران خواستند پیشداوری انجام ندهند.
فیلم سینمایی «لباس شخصی» که روز گذشته (جمعه ۱۸ بهمن) در سینمای رسانه سیوهشتمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، موضوعی حساس را در برههای مهم از تاریخ معاصر روایت میکند. این فیلم که یکی از محصولات سازمان اوج در این دوره از جشنواره فیلم فجر است، به روایت اتفاقاتی میپردازد که در سال ۶۱ رخ میدهد و روایتی است از پیدا کردن شبکه مخفی حزب توده در سالهای اولیه انقلاب اسلامی.
«لباس شخصی» اولین تجربه کارگردانی امیرعباس ربیعی است که ابراهیم حاتمیکیا را در مقام مشاور کارگردان همراه خود دارد. فیلمی با یک کارگردان فیلم اولی و با بازیگرانی که اغلب تجربه بازیگری سینمایی ندارند اما در تئاتر باسابقه هستند. توماج دانشبهزادی و مهدی نصرتی، بازیگران اصلی این فیلم هستند که در اولین تجربه سینمایی با این فیلم روی پرده آمدند.
با یک فیلم پرسروصدا از تئاتر وارد سینما شدید.
واقعیت این است که بازیگری سینما اصلا جدا از بازیگری تئاتر نیست، منتهی سختیهایش متفاوت است. ولی به علایق بازیگر برنمیگردد که کدام را بیشتر دوست داشته باشد، مگر اینکه کسی کلا تقسیمبندی خاص خودش را داشته باشد. در کل، من بازیگری سینما را از تئاتر با وجود تفاوتهایش جدا نمیدانم ولی همیشه به این فکر میکردم که برای سینما کار کنم؛ چون حداقل کمکی که سینما میتواند به من بکند این است که حداقل در جامعه تئاتر شناختهتر شوم و نقشهای مهمتری ایفا کنم و کارگردانهای بزرگتری به سراغم بیایند.
ولی دستمزد تئاتر و سینما تفاوتهایی دارد.
نه. دستمزد این فیلمی که الان بازی کردم، خیلی بیشتر از دستمزد تئاترهایی که بازی کردم نبوده است. هرچند من در تئاتر هم انتخابهای کمی داشتم و اصلا پیشنهادهای زیادی در سال ندارم. چون شغل اصلیام عکاسی است و بیشتر درآمدم از این شغل است. اینطور نبوده که ۲۴ساعت و تمام روزها و ماههای سال را به تئاتر اختصاص بدهم.
و در ادامه راه عکاسی به فیلمسازی فکر میکنید؟
حتی در ادامه عکاسی من به فیلمبردار شدن هم فکر نمیکنم.
با یک نقش جنجالی وارد سینما شدید. از بازخوردهای منفی نگران نیستید؟
میترسم. ولی آرزو میکنم این نقش بازخورد منفی برایم نداشته باشد، چون سعی کردم نقشم را خیلی صادقانه بازی کنم و فکر میکنم در آن موفق بودم.
در یک نشست از این گفتید که از ابتدا نسبت به فیلمی با نام «لباس شخصی» ظنین بودید. حالا این ظن از بین رفته است؟
آن فکر منفی که در مورد آن لباس شخصی در ذهن مردم این جامعه هست، بهتر است همانطور منفی بماند. چون وقتی یک چیزی غلط است بهتر است غلط بماند. ما در واقع اصلا در این فیلم به آن نمیپردازیم. با دیدن فیلم مردم متوجه میشوند که منظور ما از کلمه لباس شخصی، چه کسانی بودند. فکر میکنم با دیدن فیلم ذهنیتی که درباره فیلمی که قرار است اسمش «لباس شخصی» باشد، حتما تغییر میکند و فکر میکنم این شیطنت نویسنده و کارگردان بوده که این اسم را برای فیلم انتخاب کردند.
در سالهای اخیر از تئاتر، بازیگران موفقی وارد سینما شدهاند. شما هم برای موفقیت آمدهاید؟
من واقعا فکر میکردم امسال در سودای سیمرغ هستیم و خودم را در کاندیداها میدانستم. این اتفاق نیفتاده، ولی شاید سال بعد یا سال بعدترش بیفتد. من چون بازیگری هستم که در تئاتر هم این را ثابت کردم. تقریبا هیچ جشنوارهای نیست که از آن جایزه نگرفته باشم. الان هم به سینما آمدم و دارم میآیم.
از همین ابتدا برای رقبا خط و نشان میکشید؟
بله قطعا. فیلم ما از لحاظ ساختار و فرم چیزی کم نخواهد داشت و اگر در سودای سیمرغ بود فکر میکنم در بیشتر بخشها کاندید میشد. من آمدم و ایستادم پایش که چندتا چندتا سیمرغ بگیرم.
در فیلمی با عنوان جنجالی «لباس شخصی» شما لباس شخصی هستید؟
من رئیس اطلاعات در سال ۶۱ هستم. حتما این نقشها الان ممکن است منفی باشد ولی ما سعی کردیم که حتما قصه و نوع بازی که ما ارائه میدهیم مخاطبمان را جذب کند و با قضاوتهای این آدمها و یا پیشزمینه ذهنی که دارند سراغ این فیلم نیایند.
و در اولین تجربه با اوج کار کردید.
بله. من قبلش نگران بودم که با اولین کار سینماییام با اوج کار میکنم ولی با خیلی از دوستان مشورت کردم و گفتند این کار را انجام بده. الان هم خیلی کم هستند دوستانی که به طریقی با اوج کار نکرده باشند. ما نمیتوانیم یک بام و دو هوا باشیم. اگر قرار است به این مقوله ورود اوج به سینما نقد داشته باشیم، همه سینماییها دراینباره به یک تصمیم برسند. از همه چیز مهمتر در پذیرفتن این کار برای من فیلمنامه بود و اینکه بتوانم خودم را نشان بدهم. من یک بازیگر هستم و امیدوارم ما را به خاطر این چیزها قضاوت نکنند.
منبع: خبرآنلاین
نظرات