سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر قرار است خردادماه امسال برگزار شود؛ جشنوارهای که سال گذشته در کوران کرونا و وحشت حاصل از آن برگزاریاش لغو شد تا برای اولین بار در دوران جداسازی بخش جهانی از ملی، تأخیری یک ساله در برگزاری این دو رویداد رخ دهد.
در شرایطی دوره سیوهشتم جشنواره در شرف برگزاری است که هنوز سایه تهدید «کرونا» بهطور کامل رفع نشده و همچنان برگزاری مشروط به رعایت ملاحظات و ابتکارات تازه در فرآیند برگزاری است.
محمدمهدی عسگرپور دبیر این رویداد سینمایی در همین راستا و در گفتوگویی تلویزیونی خبر از طرحی نو در این دوره داد، او از نمایش فیلمها در برخی از سالنهای روباز گفت که قرار است در دوره سی و هشتم آزموده شود. او در بخشی از این گفتوگو چنین مطرح کرد:
«امسال دو یا سه سالن روباز هم خواهیم داشت که تجربهای تازه برای ما محسوب میشود. برای جشنوارههای جهانی این قانون بهعنوان یک پروتکل ثبت شده است که در دوران برگزاری در شرایط کرونایی باید از سالنهای روباز هم استفاده کنند.»
«فیلم دیدن» خارج از سالن سینما
استفاده از محیطهای روباز در دوران کرونا یکی از تمهیدات کشورهای مختلف برای فراموش نشدن آیین سینما رفتن بوده است. شاید نزدیکترین تصویر از این پدیده به روزهای ابتدایی سال ۹۹ بازگردد؛ زمانی که عکسهایی از ماشینهای پارک شده سینمادوستان در شهر مارل آلمان منتشر شد در حالی که افراد در داخل خودروهای خود، رو به پرده بزرگی به تماشای فیلم نشسته بودند. آلمان پیشگام این اتفاق در روزهای آغازین همهگیری کرونا شد تا این ظرفیت فراموش شده تا به آن روز، بار دیگر توجهها را خود جلب کند، سینماماشین خیلی زود در کشورهای دیگر از جمله کره جنوبی تجربهای موفق را در روزهای کرونایی به همراه آورد، در این کشور در اکثر پارکها و پارکینگهای عمومی صفحه نمایشی بزرگ برپا کردند تا شرایط روحی مردم از تجربه تلخ قرنطینه بهبود پیدا کند.
ایران هم هرچند پیش از انقلاب از این امکان بهره برده بود، اما با بروز بحران کرونا، این فیلم «خروج» و سازمان متولیاش یعنی سازمان اوج بود که برای اولین بار بعد از انقلاب توانست مسیر مسدود شده تماشای فیلم روی یک پرده بزرگ در فضای باز را هموار کند. همین هم شد، سینماماشین خیلی زود توانست در چند نقطه از تهران و البته چند شهرستان مخاطبان خود را در روزهایی که عنصر «سرگرمی» کمرنگ و کمرنگتر شده بود، پیدا کند.
این مرور کوتاه از یک تجربه ساده اما موفق برای این بود که بگوییم در این دو سالی که سایه کرونا هر روز سنگینتر شده و این ویروس توانسته است جهان را فتح کند، اما جایگزینهای تازهای هم پیدا شده که هرچند با سنت سابق سینما رفتن تفاوتهایی دارد و اغلب یک پدیده مدرن به شمار میآید، اما توانسته همچنان فرایند تماشای فیلم روی پرده را در ذهنها زنده نگه دارد.
چهره تازه رویدادهای باسابقه سینمایی
سینماهای روباز حالا چهرهای تازه از جشنوارههای مختلف سینمایی ساخته و شکل و شمایلی نو به آنها داده؛ موضوعی که پیش از این در جشنوارههای معتبر جهانی مورد بهرهبرداری قرار گرفته است. نمایش فیلمها در سالنهای روباز و سالنهایی با سقف بلند که هوا در آن جریان دارد هرچند امکان تازهای نیست، اما میتواند از کاربردیترین روش برای حفظ سلامت مخاطبان در دوران زندگی غریب کرونایی باشد. این همان نکتهای است که «فیاپف» (فدراسیون بینالمللی انجمنهای تهیهکنندگان فیلم؛ سازمانی غیردولتی که با هدف نظارت و ارزشگذاری بر جشنوارههای بینالمللی سینمای جهان پایهگذاری شده است) هم روی آن تاکید دارد.
یکی از خواسته این سازمان از جشنوارهها در زمان شیوع کرونا این بوده که فیلمها در سالنهای امن به نمایش دربیایند، امری که البته صاحبان آثار هم نسبت به آن تمایل دارند، آنها مایلند فیلمهایشان در محیطی که مسألهای از نظر بهداشت و سلامت برای تماشاگر به وجود نیاورد، اکران شوند.
حالا طبق آنچه دبیر جشنواره جهانی فیلم فجر گفته، گویا قرار است در سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر هم استفاده از سالنهای روباز باب شود. پردیس چارسو که پیش از این مقر اصلی برگزاری این رویداد سینمایی بوده سالنی با سقف بلند دارد که امکان ردوبدل شدن هوا را فراهم میکند، پیش از در خبرها آمده بود که مجموعه باغ کتاب یک سالن روباز با ظرفیت ۶۰۰ صندلی دارد که امکان اجتماع مخاطبان با فاصله اجتماعی مناسب را فراهم میکند و میشود این سالن را احیا کرد. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان دارای سالن روباز بزرگی است و در میان پارکهای مشهور شهر تهران هم ظرفیتهای مشابهی برای بهرهگیری بهعنوان «سینمای روباز» در اختیار است.
جشنوارهها حالا سعی در نمایش فیلمها در محیطهای متفاوت و امن دارند و باید دید جشنواره جهانی فیلم فجر از کدام ظرفیتها برای بهرهگیری از امکان سینماهای روباز استفاده میکند.
منبع: خبرآنلاین
نظرات