در یکی از اولین قسمتهای سریال فانتزی The Nevers که توسط جاس ویدن (Joss Whedon) برای شبکهی HBO خلق شده است، دیالوگی را از زبان یکی از شخصیتهای اصلی میشنویم: “من هنوز نمیفهمم چه خبر است”. واکنش سریع من به این دیالوگ این بود که: “در این قضیه تنها نیستی خواهر!”
اما حتی با درنظر گرفتن داستان نامنسجم سریال و شخصیتهای گیجکنندهاش، The Nevers، یک سریال خیرهکننده از لحاظ بصری، با CGIای درجهیک، دارای دیالوگهایی شوخطبعانه و هوشمندانه، گاهی شدیدا بلندپرواز، بسیار پرتحرک و با بازیهایی عالی است. سریال، ترکیبی لذتبخش از فضای سریال Doctor Who، فیلمهای مردان ایکس و سریال قدیمیِ زیبای ویدن، Buffy the Vampire Slayer (که متاسفانه او بهخاطر رفتارهای نامناسبش از آن اخراج شد) است. The Nevers یک داستان ترسناک ویکتوریایی تمام عیار با داستانهای هیجانانگیز و دارای یک هستهی عاطفی بسیار عمیق است.
داستانِ سریال در سال ۱۸۹۶ در لندن میگذرد؛ جایی که زنان و دختران بسیاری، دارای قدرتهایی ماورالطبیعه شدهاند. این قدرتهای ماورالطبیعه، تنوع بسیاری دارند؛ از دختری که میتواند به غولی ۱۰ فوتی تبدیل شده بگیر تا دختری دیگر که قادر است همهچیز را به شیشه تبدیل کند، یک زن دیگر قادر است که به اجسام وزن دهد و دیگری میتواند هرچیزی را تنها با یک اشاره خرد کند.
قهرمانان اصلی ما، آملیا ترو با بازی لارا دانلی (Laura Donnelly) که قادر است چیزهایی از اتفاقات آینده را مشاهده کند (که بعدا در هنگام جنگ میفهمیم که قدرت او چقدر به درد میخورد) و دوست صمیمیش، پنانس آدیر با بازی آن اسکلی (Ann Skelly) که قادر است چیزهایی مفید از جمله سلاحهایی مرگبار بسازد. او بسیار شبیه به نسخهای زنانه از شخصیت جذاب Q در داستانهای جیمز باند است.
بسیاری از زنان و دخترانی که قدرتهای ویژه کسب کردهاند، بهصورت گروهی در خانهای که توسط لاوینیا بیدلا با بازی اولیویا ویلیامز (Olivia Williams) اداره میشود، زندگی میکنند. آنها با این کار سعی میکنند که از انظار عمومی دور باشند و قدرتهای خود را تحت کنترل درآورند، اما بهخاطر زنی وحشی در میان آنها بهنام مالادی با بازی امی منسون (Amy Manson) که قاتلی زنجیرهای است، افکار عمومی مدتی است که این زنان را از خود رانده و با آنها دشمنی دارد.
در کنار شخصیتهای اصلی که بار داستان اصلی سریال را نیز بر دوش دارند، تعدادی شخصیت فرعی با داستانهایی کماهمیتتر وجود دارند که اگرچه برخی از آنها بهدلیل پرداختِ گیجکننده یا ناقص، عملا از نقاط ضعف داستان سریال بهحساب میآیند، اما نمیتوان چشم را روی جذابیت و سرگرمکنندگی شخصیتها و داستانشان بست. از جملهی این شخصیتهای فرعی میتوان به یک مدیرِ خودشیفته بهنام هوگو سوان با بازی جیمز نورتون (James Norton)، یک پلیس فاسد با بازی بن چاپلین (Ben Chaplin) که روی قتلهای زنجیرهای تحقیق میکند، یک دانشمند با بازی دنیس اوهار (Denis O’Hare) که یادآور دکتر فرانکشتاین است و یک مقام دولتی بدبخت با بازی پیپ تورنس (Pip Torrens) اشاره کرد.
The Nevers ترکیبی ناموزون از یک سریال سوپ اوپرای بزرگسالانه، یک سریال هیجانانگیز با تعقیب و گریزهایی دیوانهوار در لندن و یک سریال پلیسی هیجانانگیز با قتلهایی فراوان است که گاهی بسیار سرگرمکننده، خوشریتم و هیجانانگیز و گاهی بسیار گیجکننده، خستهکننده و غیرمنطقی است.
از داستان که بگذریم، سریال از طراحی صحنه و لباس بسیار زیبا و مناسبی بهره میبرد و پس از آغازِ هر قسمت، شما را کاملا به دوران ویکتوریا پرتاب میکند. بازیهای بسیار خوبی از بازیگرانی جوان در سریال وجود دارد که در راس آنها باید به شخصیت آملیا ترو با بازی لارا دانلی اشاره کرد. آملیا قهرمانی کلاسیک با شخصیتی حساس و یک پیچ شخصیتی بزرگ است. او مصمم است تا کاری که فکر میکند درست است را به نحو احسن بهانجام برساند و برایش مهم نیست که در این راه چه بلاهایی بر سرش میآید. بهنظر میرسد که دانلی بهخوبی از پس تمام پیچیدگیهای شخصیتی آملیا ترو برآمده و یکی از بهترین بازیهای کارنامهاش را به نمایش گذاشته است که قطعا از نقاط مثبت اصلی سریال نیز محسوب میشود.
پیش از پخش سریال، خیلیها منتظر بازگشت پرشکوه ویدن به صفحهی کوچک تلویزیون بودند؛ تاریخ تلویزیون، هرگز سریالهای درخشان او مانند Firefly (که بهخاط کجسلیقگی شبکهی پخش کنندهاش، بسیار زودهنگام کنسل شد)، Buffy the Vampire Slayer و سریال دلانگیز و بسیار کوتاه Dr. Horrible’s Sing-Along Blog را از یاد نمیبرد. باید گفت که The Nevers اگرچه هرگز شخصیتپردازی قدرتمند و کمنظیر Firefly، داستان منسجم Buffy the Vampire Slayer و خلاقیتهای Dr. Horrible’s Sing-Along Blog را ندارد، ولی سریالی سرگرمکننده با میزان هیجانی بسیار بالاست که قطعا میتواند تا حد زیادی به انتظارات مخاطبانِ سریالهای قدیمی ویدن پاسخ دهد.
[poll id=”165″]
نظرات