بازیگر اسکاتلندی، شان کانری (Sean Connery) در سن ۹۰ سالگی دار فانی را وداع گفت. پسر او جیسون کانری (Jason Connery) به BBC گفت که پدرش در آرامش و پس از مدت طولانی مبارزه با بیماری در باهاماس درگذشت. در ادامه‌ی خبر با سینما فارس همراه باشید.
چهره‌ی جذاب، فیزیکی متناسب و کاریزمای بسیارش از مهم‌ترین شاخصه‌های کانری که اولین بازیگر ایفاکننده‌ی نقش جیمز باند در هفت عنوان از این فرانجایز از Dr No تا Never Say Never Again بود، به شمار می‌روند. او همچنین برای ایفای نقش مکمل در فیلم The Untouchables به کارگردانی برایان دی پالما (Brian De Palma) جایزه‌ی اسکار را در تنها نامزدی‌اش برای این جایزه دریافت کرد. علاوه بر آن او دارنده‌ی دو جایزه‌ی بفتا شامل جایزه‌ی یک عمر دستاورد هنری است و در سال ۲۰۰۰ نیز نشان شوالیه را دریافت کرده است.
سال‌های اول زندگی
کانری در سال ۱۹۳۰ در ادینبرو متولد شد، او در سن ۱۶ سالگی و سه سال قبل از معافیت از خدمت به دلایل پزشکی به نیروی دریایی سلطنتی پیوست؛ بسیاری کارهای دیگر ازجمله نجات‌غریقی و رانندگی کامیون را تا پیش از اینکه بدن‌سازی‌اش موجب سوم شدنش در رقابت Mr Universe در اوایل دهه‌ی ۵۰ میلادی شود، انجام داده و مدل یک هنرمند نیز بوده است. او همچنین یک فوتبالیست حرفه‌ای بوده است به‌طوری‌که گفته‌شده یک‌بار از او خواسته‌شده است تا برای حضور در تیم منچستریونایتد به مربی‌گری مت بازبی (Matt Busby) بزرگ تست بدهد.
مسیر او به بازیگری از طریق سالن تئاتر کینگ واقع در ادینبرو هموار شد، جایی که قبل از دریافت نقشی کوچک در تولید اثر South Pacific، در پشت‌صحنه فعالیت می‌کرد. در آن زمان بود که برای اولین بار با مایکل کین (Michael Caine) ملاقات کرد و ازآن‌پس دوستان صمیمی یکدیگر شدند. او چندین نقش کوچک دیگر در نمایش‌ها ایفا کرد و کارهای دیگری نیز انجام داد اما سپس در سال ۱۹۵۷ مدیر برنامه‌هایش ریچارد هتون (Richard Hatton) را استخدام کرد، کسی که او را به سمت دنیای فیلم و تلویزیون هدایت کرد و اولین نقش اصلی را در نمایش تلویزیونی Requiem For A Heavyweight محصول BBC برای او به ارمغان آورد.
او شروع به ایفای نقش در فیلم‌های بیشتری ازجمله Action Of The Tiger محصول کمپانی MGM کرد و سپس در ملودرام Another Time, Another Place مقابل لانا ترنر (Lana Turner) حضور پیدا کرد. ایفای نقش در این فیلم بود که باعث درگیری او با دوست‌پسر ترنر در آن زمان شد و بنا بر گزارش‌ها اوضاع در سر صحنه‌ی فیلم‌برداری به‌قدری خراب‌شده بود که خشم ناشی از غیرت و حسادت موجب آن شد که یک تفنگ به سمت کانری نشانه گرفته شود، البته او به‌سرعت مهاجم را خلع سلاح کرد و همه‌چیز به خیروخوشی تمام شد.
بعدتر او طی سال ۱۹۵۹ در فیلم فانتزی دیزنی با عنوان Darby O’Gill And The Little People حضور پیدا کرد که با نقدهای مثبتی مواجه شد هرچند که عمده‌ی نوشته‌ها در مورد کانری بر روی قد و قواره‌ی او متمرکز بود.
جیمز باند
نقطه‌ی اوج حرفه‌ی کانری در اوایل دهه‌ی ۶۰ میلادی و وقتی او برای ایفای نقش جیمز باند انتخاب شد، رقم خورد. نویسنده ایان فلمینگ (Ian Fleming) گفته بود که به انتخاب کانری برای بازی در این فیلم شک داشته است و حتی جایی او را “یک بدلکار بیش‌ازحد جدی گرفته‌شده” خوانده بود اما سرانجام ایفای نقش چشمگیر و وفادارانه‌ی او به شخصیت مذکور در فیلم Dr No تحسین این نویسنده را به همراه داشت. همچنین گفته‌شده است که دانا بروکلی (Dana Broccoli) همسر تهیه‌کننده آلبرت “کوبی” بروکلی (Albert “Cubby” Broccoli) نقش پررنگی در متقاعد کردن او برای انتخاب کانری برای این نقش داشته است. پس از اکران فیلم Dr No در ساختمان لندن پاویلیون در سال ۱۹۶۲، فلمینگ به‌قدری شیفته‌ی نقش‌آفرینی کانری شده بود که در رمان‌های بعدی باند، این شخصیت را به رگ و ریشه‌های اسکاتلندی کانری نزدیک‌تر کرد.
فیلم نقدهای مثبت و منفی دریافت کرد اما بسیار قدرتمند در گیشه ظاهر شد. کانری برای چهار فیلم بعدی نیز در این نقش حضور پیدا کرد که به ترتیب شامل فیلم From Russia with Love محصول ۱۹۶۳، فیلم Goldfinger محصول ۱۹۶۴، فیلم Thunderball محصول ۱۹۶۵ و فیلم You Only Live Twice محصول ۱۹۶۷ بودند. پس‌ازآن او این نقش را به جورج لازنبی (George Lazenby) در فیلم On Her Majesty’s Secret Service محصول ۱۹۶۹ تحویل داد اما بعدتر برای دو فیلم دیگر یعنی Diamonds Are Forever محصول ۱۹۷۱ و Never Say Never Again محصول ۱۹۸۳ نیز نقش جیمز باند را ایفا کرد.
پسا باند
هیچ بازیگری تاکنون پس از بازنشستگی از نقش جیمز باند به‌راحتی دوران پس‌ازآن را پشت سر نگذاشته است اما کانری همیشه به دنبال تفاوت در بازیگری‌اش حتی در طی دوران حضور در فرانچایز مذکور بوده است. او در فیلم‌های Marnie به کارگردانی آلفرد هیچکاک (Alfred Hitchcock) و The Hill به کارگردانی سیدنی لومت (Sidney Lumet) حضور پیدا کرد. او پس از ششمین حضورش در نقش جیمز باند در فیلم The Man Who Would Be King به کارگردانی جان هیوستون (John Huston) همراه با دوستش مایکل کین به ایفای نقش پرداخت و پس‌ازآن مقابل آدری هپبورن (Audrey Hepburn) در فیلم Robin And Marian در نقش رابین‌هود ظاهر شد.
بازگشت کوتاه او به فرانچایز باند با فیلم بحث‌برانگیز Never Say Never Again که خارج از کمپانی Eon Productions تولید شد، همراه بود. نام این فیلم ظاهراً اشاره‌ای بر صحبت‌های کانری راجع به آنکه هیچ‌وقت دیگر مجدداً این نقش را ایفا نخواهد کرد، بود. او به‌قدری ناراضی بود که پس‌ازآن برای چند سال حرفه‌ی بازیگری را ترک کرد.
بازگشت او درخشان بود. ابتدا او در فیلم The Name Of The Rose به کارگردانی ژان ژاک آنو (Jean-Jacques Annaud) نقش ویلیام راهب کلیسای سنت فرانسیس از بسکرویل را ایفا کرد. این فیلم در آمریکا شکست خورد اما در اروپا بازخوردهای بسیاری خوبی دریافت کرد به‌طوری‌که برای او جایزه‌ی بفتا را به ارمغان آورد. پس‌ازآن او در فیلم Highlander به کارگردانی راسل مالکهی (Russell Mulcahy) حضور پیدا کرد، فیلمی که بازخوردهای ضعیفی دریافت کرد اما بعدها به اثری کالت تبدیل شد. سرانجام نیز در فیلم The Untouchables در مورد آل کاپون (Al Capone) به کارگردانی برایان دی پالما نقش به‌یادماندنی جیمی مالون را ایفا کرد برایش تنها جایزه‌ی اسکارش را همراه آورد.
سپس او در آثاری ازجمله فیلم The Hunt For Red October، فیلم Indiana Jones And The Last Crusade، فیلم Robin Hood Prince Of Thieves، فیلم The Rock، فیلم First Knight حضور پیدا کرد و سرانجام آخرین ایفای نقش بزرگش با فیلم The League Of Extraordinary Gentlemen رقم خورد.
او با نقاش مراکشی-فرانسوی میشلین روکیبرون (Micheline Roquebrune) از سال ۱۹۷۵ تا زمان مرگش ازدواج کرد. او از خودش یک پسر با نام جیسون کانری از ازدواج اولش با دایان سلینتو (Diane Cilento) بازیگر و نویسنده‌ی استرالیایی بر جای گذاشت. در سال ۲۰۰۶ سلینتو در زندگی‌نامه‌اش ادعا کرد که توسط کانری مورد آزار و اذیت قرارگرفته است و سپس از او نقل‌قول کرده بود که دست بلند کردن بر روی یک زن ازنظرش “مسئله‌ی مهمی نیست”؛ نقل‌قولی که کانری بعدها مدعی شده بود این حرف بخشی از مجادله‌ای بوده که باقی آن حذف‌شده است.
منبع: Deadline
نظرات