نویسنده و کارگردان جوان، دیمین چازل (Damien Chazelle) با ساخت فیلم Whiplash «شلاق» در سال ۲۰۱۴ توجهات زیادی را به سمت خود جلب کرد؛ فیلمی که داستان درامری حرفه‌ای با بازی مایلز تلر (Miles Teller) را دنبال می‌کند که سودای تبدیل شدن به بهترین را دارد و در این مسیر باید بتواند معلم خود را با بازی هنرمندانه جی‌کی سیمونز (J.K. Simmons) که گویا از جهنم به این دنیا آمده‌است، راضی کند. چازل بعد از آن فیلم، می‌خواهد امسال با موزیکال La La Land پا به عرصه سینما بگذارد. فیلمی که با وجود ارتباط با دنیای موسیقی، شباهت چندانی به Whiplash ندارد. در عوض این فیلم داستان دو عاشق و معشوق را دنبال می‌کند که زوج اما استون (Emma Stone) و رایان گاسلینگ (Ryan Gosling) که قبلا در فیلم‌های زیادی با هم همبازی شده‌اند، در آنها به ایفای نقش می‌پردازند.
La La Land اخیرا با انتشار دو تریلر، سر و صدای زیادی پیرامون جوایز مورد انتظارش به پا کرده‌است. در این تریلرها شاهد اجرای آهنگ‌هایی اوریجینال توسط گاسلینگ و استون هستیم. شخصیت گاسلینگ پیانیستی پژمرده و شخصیت استون بازیگری جوان و پرشور خواهد بود که در شهر لس‌آنجلس به دنبال رسیدن به آرزوهای خود هستند. فیلم جدید چازل قرار نیست تا ماه دسامبر راهی سینماها شود ولی بعضی منتقدان سینما، موفق شدند آن را در فستیوال فیلم ونیز ببینند. این منتقدان پس از دیدن فیلم، نقدهای اولیه‌ای پیرامون آن منتشر کردند و در آنها به بررسی این موضوع پرداختند که آیا فیلم می‌تواند انتظارات به وجود آمده را برآورده کند.
ما مجموعه‌ای از این نقدها را بدون اسپویلر که توسط منتقدان حاضر در ونیز منتشر شده‌است را در زیر آورده‌ایم:
Variety اوون گلیبرمن (Owen Gleiberman)
فیلم جدید دیمین چازل، La La Land که برای اولین بار در فستیوال فیلم ونیز به نمایش درآمد، با نمایش دادن زرق و برق و استایل هالیوود کلاسیک به بهترین نحو ممکن، ثابت کرد که شجاعانه‌ترین فیلم موزیکالی است که تا کنون در پرده نقره‌ای سینما به نمایش در آمده‌است، چرا که پایبند به سنت‌ها است. در پر سر و صدا ترین، هیجان انگیزترین و بلند پروازانه‌ترین ساخته خود، کارگردان ۳۱ ساله Whiplash، چازل، توجهی فوق‌العاده دقیق به ظاهر، فضا و تجملات کلاسیک موزیکال‌های داغ هالیوود در دهه ۴۰ و ۵۰ دارد و آن: استیج‌های چشم‌نواز و شکوهمند موسیقی در آن زمان است. بسیاری از مردم هنوز هم موزیکال‌های سنتی را بی‌هدف می‌دانند و بسیاری غیر جذاب. ولی هنوز هم این سبک به طور سرسختانه در دل فرهنگ ما زنده مانده‌است، برای همین است که La La Land حس درستی را به مخاطب می‌دهد.
THR تاد مک‌کارتی (Todd McCarthy)
اگر قرار باشد عاشق ساخته بی پروا و زیبای دیمین چازل La La Land شوید، به احتمال زیاد در همان لحظات آغازین فیلم خواهد بود. تا کنون هیچ سکانسی مشابه سکانس آغازین این فیلم ندیده بودم. جدای از به وجود آمدن این سوال که چگونه سازندگان فیلم موفق به تدارک چنین لوکیشن بی‌نقصی شده‌اند، عاشقان موزیکال‌های کلاسیک، به طور کامل تحت تاثیر این فیلم غیر منتظره و اوریجینال دیمین چازل قرار خواهند گرفت. ولی از دید تبلیغاتی اگر بخواهیم به موضوع نگاه کنین، این سوال پیش می‌آید که آیا این فیلم که قرار است توسط کمپانی Lionsgate و در ماه دسامبر عرضه شود، مورد اقبال مخاطبان جوان قرار خواهد گرفت ؟
The Guardian پیتر بردشا (Peter Bradshaw)
La La Land عاشقانه‌ای واقع‌گرایانه است که با موزیکالی کلاسیک یکی شده‌است و انرژی پررنگ خود را به همراه رویا پردازی خوش‌بینانه، وارد پرده سینما کرده‌است. بدون کوچک‌ترین ترسی، La La Land به دنبال جایگاه خود در بین زنجیره فیلم‌های Singin’ in the Rain «آواز خواندن در باران»، Everyone Says I Love You «همه میگویند عاشق تو هستم» اثر وودی آلن (Woody Allen) و سکانس آغازین سریال Fame (شهرت) اثر آلن پارکر (Alan Parker) است. کمی طول می‌کشد که بتوان به فضای فیلم عادت کرد. ولی بعد از مدتی به طور کامل، مجذوب حرارت داستان‌سرایی فیلم شدم و بازی فوق‌العاده اما استون و رایان گاسلینگ در نقش‌های اصلی را بی‌نظیر می‌دانم.
Deadline پیت هموند (Pete Hammond)
ساخته جدید فیلم نامزد اسکار، Whiplash، ثابت می‌کند که نویسنده و کارگردان، دیمین چازل فیلم سازی با استعداد است. ولی Whiplash من را آماده تجربه دیدن فیلم La La Land نکرد، فیلمی که ما را یاد موزیکال‌های کارگردان فرانسوی جاکس دمی (Jacques Demy) و دوران طلایی فیلم‌های MGM می اندازد. ولی چازل به قدری باهوش است که فیلمش به سادگی فقط برای بازگردادن دوران فراموش شده نباشد، فیلم او با درخشش رایان گاسلینگ و اما استون عاشقانه ای زیبا در قالب موزیکال است که می‌تواند به راحتی در دل مخطبان عصر حاضر بنشیند.
The Wrap آلونسو دورالده (Alonso Duralde)
La La Land موزیکالی جاه‌طلبانه است که لس‌آنجلس را تبدیل به سرزمین موسیقی و رقص می‌کند. همانطور که فیلم ساز موج نوی فرانسوی جاکس دمی، محل اتفاق فیلم‌های The Umbrellas of Cherbourg «چطرهای شریورک» و The Young Girls of Rochefort «دختران جوان راچفورت» را تبدیل به محیط طبیعی و عادی کرد و همزمان زمینه رنگینی برای حضور ناگهانی موسیفی در آنها فراهم کرد، لس‌آنجلسِ فیلم La La Land نیز ما را از ترافیک‌های سنگین آن دور نمی‌کند، ولی به بازیگران آن این امکان را می‌دهد که پشت یک کامیون متوقف شده را باز کنند و قطعه موسیقی جاز، از آن بیرون بیاورند. طرفداران ژانر موزیکال عاشق نامه پر زرق و برق عاشقانه این فیلم خواهند شد و کسانی که برای قبول آن درنگ کنند، توسط فیلم‌نامه چازل وارد گروه عاشقان فیلم می‌شوند.
Indiewire اریک کوهن (Eric Kohn)
دهه‌ها بود که یک استودیو، موزیکالی رنگارنگ و رویایی نساخته بود که La La Land به زیبایی بیانگرش است، ولی نویسنده و کارگردان جوان، دیمین چازل انتخاب مناسب برای این کار است. قبل از ساخت درام پر سرو صدای Whiplash، چازل در سال ۲۰۰۹ فیلمی با بودجه اندک با نام Guy and Madeline on a Park Bench «آقا و مدلاین روی نیمکت پارک» را ساخت که داستان عشق بین دو نفر را نشان می‌دهد که یکی نوازنده ساز ترامپت و دیگری فارغ‌التحصیل دانشگاه است. آن فیلم به نظر نسخه خشک و اولیه از فیلم سوم او است که دوباره درباره داستان آواز خواندن و رقص دو عاشق است که با مشکلات زندگی مدرن دست و پنجه نرم می‌کنند. الگو گرفته از میراث بزرگانی مانند وینسنت مینلی، جاکس دمی و بسیاری دیگر، La La Land به طور جادویی با ریشه‌های خود هماهنگ است حتی اگر در چند مورد کوچک با بزرگی آنها تفاوت داشته باشد.
شما میتوانید پوستر نهایی فیلم را که برای نمایش در فستیوال فیلم ونیز طراحی شده‌است را ببینید:
تا این لحظه میزان مقبولیت این فیلم به طور جهانی مثبت بوده‌است، همانطور که نقدهای متخصصان سینما نشان داد. شاید تنها نکته منفی که بتوان در مورد La La Land گفت، این باشد که به احتمال زیاد درخواست و مقبولیت عمومی برای آن چندان بالا نباشد، مخصوصا از طرف قشر جوان‌تر. اما استون در مصاحبه با Deadline در فستیوال فیلم ونیز، اظهار امیدواری کرد که حداقل قالب رمانتیک و عاشقانه فیلم، بدبینی ها را در رابطه با فروش فیلم کمتر کند:
خود این فیلم به هیچ وجه بدبین نیست. La La Land در مورد رویاپردازی و امیدوار بودن است و پا گذاشتن در مسیری است که منجر به هدف نهایی می‌شود. فکر کنم نسل جوان جدیدا بسیار بدبین شده‌اند و همه چیز را مسخره می‌کنند یا ایرادهای یک چیز را سریع‌تر پیدا می‌کنند ولی این فیلم به هیچ وجه این‌گونه نخواهد بود. پس به نظرم لذت زیادی دارد که فیلم را به قشر جوان‌تر نیز نشان دهیم. این چیزی است که من امیدوارم قشر جوان به سمت آن بروند: دنبال کردن رویاهایشان و داشتن امید به جای بدبین بودن.
کسی چه می‌داند، شاید با رسیدن ماه دسامبر و حضور بلاک باسترهایی مانند Rogue One: A Star Wars Story و Assassin’s Creed فیلم La La Land به علت همین متفاوت بودنش به موفقیت برسد. فیلم‌های موزیکال جدید مانند Annie «آنی» و Into the Woods «به سوی جنگل» نیز در سال‌های گذشته در اکران ماه دسامبر خود عملکرد خوبی داشتند. همچنین موزیکال‌های زیادی نیز در مرحله تولید قرار دارند و طبق برنامه قرار است در دسامبر سال‌های آینده به امید موفقیت، بر روی پرده سینما بروند. به دلایل مشخص، La La Land با اکران خود، به احتمال زیاد بتواند سهم مناسبی از فروش جهانی را از آن خود کند.
این فیلم قرار است در تاریخ ۲ دسامبر در آمریکای شمالی و دو هفته بعد از آن، به طور سراسری اکران شود.
منبع: Screenrant
نظرات
بیا…………نگاه کن چقدر به فکر امید دادن به نسل جوان هستند. سینمای ایران که خیلی داغونه. مثال می زنم:« لانتوری» ، «عصر یخبندان» ، «ابد و یک روز» و …… فیلمسازهای جوان ما هم که خوابن.