مدتی پیش فیلم Shadow in the Cloud با بازی کلویی گریس مورتس (Chloë Grace Moretz) به اکران درآمد و توانست بازخوردهای نسبتاً خوبی را از سوی منتقدان دریافت کند. با ذکر اینکه به دلیل شیوع ویروس کرونا این عنوان اکشن ترسناک به‌صورت محدود اکران شده است، در ادامه نگاهی به نظر برخی از معتبرترین منتقدان دنیا در مورد این فیلم خواهیم انداخت.
فیلم «سایه‌ای در ابر» (Shadow in the Cloud) یا «سایه در ابر» به کارگردانی رزان لیانگ (Roseanne Liang) اثری اکشن_ترسناک است که برای نخستین بار در تاریخ ۱۲ سپتامبر ۲۰۲۰ (۲۲ شهریور) در فستیوال بین‌المللی فیلم تورنتو به نمایش درآمد و موفق به کسب جایزه‌ی People’s Choice Award for Midnight Madness شد. این جایزه به محبوب‌ترین فیلمی که در بخش Midnight Madness یا «جنون نیمه‌شب» فستیوال مذکور به پخش می‌رسد، اهدا می‌شود. فیلم‌های این بخش را عموماً آثار آندرگرند و کالت تشکیل می‌دهند.
فیلم در تاریخ اول ژانویه‌ی ۲۰۲۱ (۱۲ دی) توسط کمپانی‌های Vertical Entertainment و Redbox Entertainment به اکران عمومی درآمد و توانست نقدهای مثبتی را دریافت کند. نقش‌آفرینی مورتس نیز مورد تحسین قرار گرفت و درعین‌حال که برخی آن را “احمقانه” خوانده‌اند، اکنون چهارمین فیلم پرفروش سال ۲۰۲۱ لقب گرفته است.
دیگر بازیگران این عنوانِ دارای رده‌بندی سنی R را آشر برایدل (Asher Bridle)، بندیکت وال (Benedict Wall)، بایرون کول (Byron Coll)، جو ویتکووسکی (Joe Witkowski)، لیام لج (Liam Legge)، تیلور جان اسمیت (Taylor John Smith)، بیولا کواله (Beulah Koale)، نیک رابینسون (Nick Robinson) و کالان مولوی (Callan Mulvey) تشکیل می‌دهند. رزان لیانگ در کنار کارگردانی، نویسندگی این اثر را نیز در کنار مکس لندیس (Max Landis) انجام داده است. برایان کاوانو-جونز (Brian Kavanaugh-Jones)، کلی مک‌کورمیک (Kelly McCormick) تهیه‌کننده‌ی فیلم Nobody، تام هرن (Tom Hern) و فرد برگر (Fred Berger) تهیه‌کنندگان «سایه‌ای در ابر» هستند.
در بحبوحه‌ی جنگ جهانی دوم، کاپیتان مود گرت (با بازی مورتس) با بسته‌ای فوق محرمانه به جمع خدمه‌ی تمام مرد بمب افکنی از مدل B-17 می‌پیوندد. متعجب از حضور یک زن در ارتش، خدمه از هر فرصتی برای محک زدن مود استفاده می‌کنند. درست زمانی که مهارت و هوش او باعث شگفت‌زدگی آن‌ها می‌شود، اتفاقات عجیبی رخ می‌دهند؛ چیزی شیطانی برای آن‌ها کمین کرده است و اکنون مود باید از تمام توانش برای نجات خدمه و محافظت از محموله‌ی مرموزش مایه بگذارد.
تا به این لحظه، Shadow in the Cloud در سایت متاکریتیک از مجموع ۱۹ نقد امتیاز ۶۶ را کسب کرده است که شمار نقدهای مثبت، متوسط و منفی به ترتیب ۱۴، ۴ و ۱ است. در سایت راتن تومیتوز نیز این فیلم از مجموع ۹۳ نقد، امتیاز ۷۶ را گرفته است. شایان ذکر است، علی‌رغم آن‌که منتقدان نسبتاً از فیلم راضی بوده‌اند اما ظاهراً نظر عمده‌ی مخاطبان چنین نیست.
«۹۰/۱۰۰ Variety | منتقد: پیتر دبو»
فیلم یک لحظه هم واقع‌گرایانه نیست، اما اهمیتی ندارد زیرا لیانگ به قدری ماهرانه موفق به تلفیق احساسات شده است که درعین‌حال که [از ترس و هیجان] مشغول چنگ زدن دسته‌ی صندلی‌تان هستید، با سرخوشی و لبخند از بیشتر مسیر لذت می‌برید.
«۷۸/۱۰۰ TheWrap | منتقد: آلونسو دورالده»
«سایه‌ای در ابر» انرژی فیلم‌های درجه دوی (B movie) جسور و پرسروصدا را دارد که یادآور می‌شود اگر روایتی بی‌پروا در دستان راوی درستش قرار بگیرد نه‌تنها اجازه‌ی عرض‌اندام دارد، بلکه مورد استقبال نیز قرار خواهد گرفت.
«۷۵/۱۰۰ Chicago Sun-Times | منتقد: ریچارد روپر»
هرچه بیشتر «سایه‌ای در ابر» به درون قلمروی فانتزی علمی-تخیلی شیرجه می‌زند، بیشتر از ما می‌خواهد تا با طراحی تحسین‌برانگیز سکانس‌های اکشنش همراه شویم و از آن لذت ببریم. به لطف نقش عمده و فوق مؤثری که بازی مورتس ایفا می‌کند، بسیار از پیوستن به این ماجراجویی عجیب‌وغریب و نامتعارف خوشحالیم.
«۷۰/۱۰۰ Arizona Republic | منتقد: بیل گودیکونتز»
چیزی از یک سرگرمی هیجان‌انگیز کم ندارد.
«۶۳/۱۰۰ RogerEbert.com | منتقد: نیک آلن»
«سایه‌ای در ابرِ» رزان لیانگ از آن دسته فیلم‌های ژانری است که تمام انتخاب‌های عجیب‌وغریب خود را به‌صرف اینکه ببیند عملی هستند یا نه انجام داده است اما چه آن را بلندپروازانه در نظر بگیرید، چه صرفاً اثری برای جلب‌توجه، تماشای فیلم‌سازی جسور که تلاش می‌کند تا نشان دهد فیلم‌های تلویزیونی کم بودجه‌ی دهه‌ی ۵۰ میلادی حتی با وجود تلفیق صادقانه و درعین‌حال احمقانه‌ی نبردهای هوایی جنگ جهانی دوم با هجوم غیرمترقبه‌ی گِرِملین‌ها و فمینیسم در اکشن‌هایی مانند این همچنان می‌توانند سرگرم‌کننده باشند، جذاب است.
«۶۳/۱۰۰ Slant Magazine | منتقد: استیون اسکِیف»
رزان لیانگ از صحنه‌هایی در فیلم که در واقعیت وجود خارجی نداشته‌اند به‌عنوان اهرمی برای بالا بردن ریتم و هیجان آن در پایان استفاده می‌کند.
«۱۶/۱۰۰ The Playlist | منتقد: جیسون بِیلی»
این فیلم احمقانه و تا حتی دردناک است، قشنگ‌ترین چیزی که می‌توانم درباره‌اش بگویم این است که با زمان ۸۳ دقیقه‌ای‌اش، حداقل زود تمام می‌شود.
نظرات