کمتر از دو روز از اکران محدود فیلم The Father با بازی آنتونی هاپکینز در آمریکا می‌گذرد. به همین مناسبت نگاهی به نظر منتقدان در مورد این فیلم که نقش‌آفرینی هاپکینز و اولیویا کلمن در آن حسابی نظرشان را به خود جلب کرده است، خواهیم انداخت.
«پدر» (The Father) نام درامی محصول ۲۰۲۰ به کارگردانی فلورین زلر (Florian Zeller) است. زلر این اثر را براساس نمایشی نوشته‌ی خودش در سال ۲۰۱۲، ساخته است. فیلم محصولی مشترک از فرانسه و بریتانیا است که نخستین بار در تاریخ ۲۷ ژانویه‌ی ۲۰۲۰ (۷ بهمن ۹۸) در فستیوال فیلم ساندنس به نمایش درآمد؛ این عنوان در ۱۱ ژوئن ۲۰۲۱ (۲۱ خرداد ۱۴۰۰) در انگلستان توسط کمپانی Lionsgate به پخش خواهد رسید.
همان‌طور که گفته شد نقش‌آفرینی هاپکینز و کلمن توانسته ستایش منتقدان را همراه خود داشته باشد و به گفته‌ی آن‌ها فیلم در زمینه‌ی به تصویر کشیدن زوال عقل موفق عمق کرده است. لازم به ذکر است که «پدر» در هفتاد و هشتمین مراسم اهدای جوایز گلدن گلوب نیز موفق به کسب چهار نامزدی شامل بهترین فیلم درام شده است.
بازیگران فیلم را ادنان کاندی (Adnan Kundi)، آنتونی هاپکینز (Anthony Hopkins)، ایوی ری (Evie Wray)، ایموجن پوتس (Imogen Poots)، مارک گتیس (Mark Gatiss)، اولیویا کلمن (Olivia Colman)، اولیویا ویلیامز (Olivia Williams)، ری برنت (Ray Burnet) و روفوس سوئل (Rufus Sewell) تشکیل می‌دهند.
آنتونی پیرمردی ۸۰ ساله و اهل شیطنت است که تنها زندگی می‌کند و افرادی که دخترش برای مراقبت از او استخدام می‌کند را پس می‌زند. این درحالی است که دخترش، اَن، دیگر نمی‌تواند هر روز به او سر بزند و به ملاقاتش بیاید؛ از سوی دیگر آنتونی نیز در حال از دست دادن توانایی‌اش در تکیه کردن بر واقعیت است. درحالی‌که شاهد به افول رفتن حافظه‌ی آنتونی هستیم، به پاسخ سؤالاتی از این قبیل نیز می‌رسیم: آنتونی چه مقدار از هویت و گذشته‌اش را می‌تواند در خاطرش حفظ کند؟ اَن چطور می‌خواهد با غم این‌که پدرش در حال از دست رفتن است، کنار بیاید؟
دیوید پارفیت (David Parfitt)، کریستوف اسپادون (Christophe Spadone)، ژان-لویی لیوی (Jean-Louis Livi)، فیلیپ کارکاسون (Philippe Carcassonne) و سایمون فرند (Simon Friend) تهیه‌کنندگان اجرایی «پدر» هستند؛ دنیل بتسک (Daniel Battsek)، هوگو گرامبار (Hugo Grumbar)، لورن دارک (Lauren Dark)، اولی مدن (Ollie Madden)، پل گریندی (Paul Grindey)، تام هزلِم (Tim Haslam) و زیگی کاماسا (Zygi Kamasa) نیز وظیفه‌ی تهیه‌کنندگی اجرایی این عنوان را بر عهده دارند.
فیلم از میان ۳۰ نقد در سایت متاکریتیک توانسته است امتیاز ۸۸ را با ۲۹ نقد مثبت و یک نقد متوسط کسب کند. کاربران این سایت نیز از میان ۷ بررسی امتیاز کامل ۱۰ را به این اثر داده‌اند. «پدر» در راتن تومیتوز نیز وضعیت بسیار خوبی دارد و از میان ۱۰۱ نقد امتیاز کامل ۱۰۰ را دریافت کرده است؛ مخاطبان در این سایت نیز از میان کمتر از ۵۰ بررسی امتیاز ۸۶ را به آن داده‌اند.
«۱۰۰/۱۰۰ The Hollywood Reporter | منتقد: تاد مک‌کارتی»
از هشت سال پیش که فیلم «عشق» (Amour) منتشر شد، بهترین فیلمی است که در مقوله‌ی سالخوردگی ساخته شده؛ «پدر» نگاهی تازه، باجزئیات و فکرشده به پیشرفت بیماری زوال عقل و تأثیرش بر نزدیکان افرادی که دچار این بیماری شده‌اند، دارد.
«۱۰۰/۱۰۰ USA Today | منتقد: برایان ترویت»
«پدر»، با استفاده از طراحی تولید زیرکانه و تدوین خارق‌العاده‌اش، بیننده را در همان حال پریشان و دردناکی که شخصیت اصلی‌اش آن را تجربه می‌کند قرار می‌دهد. کارگردان نیز نسبت به کیفیت اقتباس سینمایی از نمایشش مقیدانه عمل کرده و نه تنها مردی را به تصویر می‌کشد که با زوال عقل دست‌وپنجه نرم می‌کند، بلکه از طریق روایتی تماماً گیرا، عمیقاً تأثیرگذار و به‌یادماندنی راهی را برای ورود به ذهن این شخصیت ترسیم می‌کند.
«۱۰۰/۱۰۰ New York Magazine (Vulture) | منتقد: آلیسون ویلمور»
با استادی تمام و به شکلی دردناک، «پدر»، فیلمی است بسیار زیبا که با تمام وجودش ورود یک سری از اتفاقات ناگوار که پایانی جز تراژدی به همراه ندارند را به تصویر می‌کشد.
«۸۸/۱۰۰ LarsenOnFilm | منتقد: جاش لارسن»
هاپکینز مانند همیشه نقش‌آفرینی [باکیفیت و] قابل‌انتظاری را ارائه می‌دهد، او به خوبی توانسته است پریشانی شخصیت آنتونی را به تصویر بکشد اما این تنها ویژگی این شخصیت نیست که او توانسته با کیفیتی بالا آن را به تصویر بکشد.
«۸۳/۱۰۰ The A.V. Club | منتقد: ای.ای. داود»
هاپکینز مدام مرز انتظاراتی که از او داریم را جابه‌جا می‌کند. او به خوبی توانسته تراژدی و ترسناکی زوال عقل را به تصویر بکشد.
«۸۰/۱۰۰ CNN | منتقد: برایان لاوری»
فیلمی نیست که برای تفریح آن را نگاه کنید؛ «پدر» یک فیلم با نقش‌آفرینی‌های فراموشی نشدنی است.
«۶۰/۱۰۰ Rolling Stone | منتقد: کی. آستین کالینز»
این‌که پایان فیلم را خیلی عادی یا همراه با به تصویر کشیدن چیزی تازه در نظر بگیرید، بستگی به خودتان دارد اما احساسات فیلم، درخششی بی‌اندازه به‌یادماندنی دارد.
منبع: Metacritic
نظرات