آل پاچینو، یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما است که در فیلمهای مطرح زیادی چون پدرخوانده و صورتزخمی بازی کرده و یکی از رکورد داران نامزدی اسکار است.
آلفردو جیمز پاچینو (Alfredo James Pacino) که با نام آل پاچینو مطرح شده است، در ۲۵ آوریل ۱۹۴۰ (۵ اردیبهشت ۱۳۱۹) در آمریکا به دنیا آمد و وقتی تنها دو سال داشت، پدر و مادر وی از یکدیگر جدا شدند و آلفردو در کنار مادر و پدر و مادر بزرگ خود بزرگ شد.
آلفردو جوان در ابتدا قصد داشت یک بیسبالیست شود اما در دوران تحصیل و در مدرسه هنر، در چند تئاتر بازی کرد و پس از دیدن استقبال بینندگان از بازیگری وی، به بازیگری علاقهمند شد. اما مادر آلفردو، وی را از بازیگری منع کرد و آلفردو با انجام کارهایی چون خدمتکاری، هزینه تحصیل خود در رشته هنر و بازیگری را تامین کرد.
آلفردو که از سنین پایین به کشیدن سیگار و مواد مخدر روی آورده بود و دو دوست خود را نیز به همین خاطر از دست داده بود، در دوران جوانی، شرایط سختی را تجربه کرده بود و بارها در خیابانها و پارکها خوابیده بود.
در زمانی که آلفردو ۲۲ ساله و مشغول تحصیل در سبک بازیگری متد (method acting) بود، ابتدا مادر و چند ماه بعد، پدربزرگ وی نیز درگذشتند تا آلفردو شدیدا احساس تنهایی کند.
پس از بازی در چند تئاتر، آل پاچینو در سال ۱۹۶۸ در اولین سریال تلویزیونی خود بازی کرد و یک سال بعد نیز در اولین فیلم سینمایی خود به نقش آفرینی پرداخت. اما پاچینو برای مطرح شدن، تنها به یک فیلم نیاز داشت.
در سال ۱۹۷۱ و در رقابت با بازیگران بزرگی چون جک نیکلسون (Jack Nicholson) و رابرت ردفورد (Robert Redford)، آل پاچینو به عنوان بازیگر نقش مایکل کورلئونه برای فیلم پدرخوانده (The Godfather) انتخاب شد.
پدرخوانده در نهایت تبدیل به یکی از برترین آثار تاریخ سینما شد و علاوه بر نامزدی در ۱۱ رشته اسکار و کسب عنوان بهترین فیلم سال، در گیشه نیز عملکرد فوقالعادهای داشت و با فروش ۲۶۸ میلیون دلاری، پرفروشترین فیلم سال نیز شد.
آل پاچینو نیز خود برای این فیلم، برای اولین بار نامزد اسکار و گلدن گلوب شد هرچند وی مراسم اسکار را تحریم کرد چرا که آکادمی وی را در رشته بهترین بازیگر نقش مکمل نامزد کرده بود در حالی که وی نسبت به مارلون براندو (Marlon Brando) که نامزد بهترین بازیگر نقش اول مرد شده بود، مدت زمان بیشتری در فیلم حضور داشت.
آل پاچینو که خیلی زود تبدیل به بازیگر بزرگی شده بود، در سال ۱۹۷۳ در یکی دیگر از نقشهای مهم خود در فیلم سرپیکو (Serpico) بازی کرد و برای دومین بار، نامزد اسکار و گلدن گلوب شد و در نهایت برای اولین بار، برنده جایزه گلدن گلوب شد.
پاچینو در سال ۱۹۷۴ در قسمت دوم فیلم پدرخوانده بازی کرد که این فیلم نیز به مانند نسخه قبل موفق بود و نامزد ۱۱ جایزه اسکار شد و در نهایت به اولین دنباله تاریخ سینما تبدیل شد که برنده اسکار بهترین فیلم سال میشود.
آل پاچینو نیز برای سومین بار نامزد اسکار و گلدن گلوب شد. وی نیز به سومین بازیگر تاریخ تبدیل شد که برای بازی در یک نقش در دو فیلم مختلف، دو بار نامزد اسکار میشود.
آل پاچینو که در اوج دوران کاری خود به سر میبرد، در سال ۱۹۷۵ در فیلم بعدازظهر سگی (Dog Day Afternoon) بازی کرد تا چهارمین نامزدی اسکار خود را کسب کرده باشد. وی در سال ۱۹۷۷ در فیلم بابی دیرفیلد (Bobby Deerfield) نیز بازی کرد و برای هر دو فیلم، نامزد جایزه گلدن گلوب نیز شد.
پاچینو در سال ۱۹۷۹، در فیلم و عدالت برای همه (and justice for all) بازی کرد تا پنجمین نامزدی اسکار و ششمین نامزدی گلدن گلوب خود را نیز برای این دو فیلم کسب کرده باشد.
آل پاچینو در سال ۱۹۸۲ در فیلم نویسنده! نویسنده! (Author! Author!) بازی کرد و در سال ۱۹۸۳ در فیلم صورتزخمی (Scarface) که یکی دیگر از مهمترین فیلمهای وی بود، بازی کرد و برای هر دو فیلم، نامزدی هفتم و هشتم گلدن گلوب خود را به دست آورد.
پس از بازی در یک فیلم دیگر، پاچینو به مدت ۴ سال بازیگری را کنار گذاشت تا آن که در سال ۱۹۸۹ و با فیلم دریای عشق (Sea of Love) به سینما بازگشت و نهمین نامزدی گلدن گلوب خود را به دست آورد.
آل پاچینو که با بازی در تنها چند فیلم، تبدیل به یکی از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما شده بود، در سال ۱۹۹۰ در دو فیلم مهم دیگر بازی کرد. ابتدا قسمت سوم فیلم پدرخوانده که نامزد ۷ جایزه اسکار شد.
سپس نیز نوبت به فیلم دیک تریسی (Dick Tracy) رسید که علاوه بر فروش موفق و ۱۶۲ میلیون دلاری در گیشه، در ۷ بخش فنی نیز نامزد اسکار شد. پاچینو برای هر دو فیلم نامزد گلدن گلوب شد و برای فیلم دیک تریسی، نامزد اسکار شد.
سال ۱۹۹۲، یکی از بهترین سالهای کاری آل پاچینو بود. جایی که وی در دو فیلم موفق بازی کرد. ابتدا گلنگری گلن راس (Glengarry Glen Ross) که پاچینو را به دوازدهمین نامزدی گلدن گلوب و هفتمین نامزدی گلدن گلوب خود رساند.
سپس اما نوبت به فیلم عطر خوش یک زن (Scent of a Woman) رسید که نامزد اسکار بهترین فیلم سال شد و آل پاچینو را برای اولین و تنها بار، برنده جایزه اسکار کرد. پاچینو برای هنرنمایی در این فیلم، برای دومین بار برنده جایزه گلدن گلوب نیز شد.
آل پاچینو در سال ۱۹۹۳ در فیلم راه کارلیتو (Carlito’s Way) بازی کرد و در سال ۱۹۹۴ در یکی از خاصترین فیلمهای تاریخ سینما، یعنی فیلم مخمصه (Heat) بازی کرد. جایی که وی و رابرت دنیرو (Robert De Niro) به عنوان دو تن از بزرگترین بازیگران تاریخ سینما، مقابل یکدیگر بازی کردند. این فیلم در گیشه عملکرد موفقی داشت و به فروش ۱۸۷ میلیون دلاری دست یافت.
در سال ۱۹۹۷، آل پاچینو در دو فیلم موفق بازی کرد. ابتدا وی در فیلم دانی براسکو (Donnie Brasco) به ایفای نقش پرداخت و سپس نیز یکی دیگر از نقشهای به یاد ماندنی خود را در فیلم وکیلمدافع شیطان (The Devil’s Advocate) رقم زد. این فیلم در گیشه به فروش ۱۵۳ میلیون دلاری دست یافت.
نفوذی (The Insider) و هر یکشنبه کذایی (Any Given Sunday)، دو فیلم آل پاچینو در سال ۱۹۹۹ بودند که این دو فیلم در گیشه، به ترتیب ۶۰ و ۱۰۰ میلیون دلار فروش داشتند.
آل پاچینو که در سال ۲۰۰۱، جایزه افتخاری گلدن گلوب را دریافت کرده بود، در سال ۲۰۰۲ در فیلم بیخوابی (Insomnia) بازی کرد که در گیشه به فروش ۱۱۳ میلیون دلاری دست یافت. تازهکار (The Recruit)، مهمترین فیلم پاچینو در سال ۲۰۰۳ بود که در گیشه ۱۰۱ میلیون دلار فروش را تجربه کرد.
آل پاچینو در آن سال، در مینی سریال فرشتگان در آمریکا (Angels in America) نیز بازی کرد تا چهاردهمین نامزدی گلدن گلوب خود را به دست آورد. وی همچنین برای نخستین بار، نامزد جایزه امی شد و در نهایت موفق به بردن آن شد.
آل پاچینو در ادامه و در سال ۲۰۰۷ در فیلم سیزده یار اوشن (Ocean’s Thirteen) بازی کرد که این فیلم در گیشه به فروش ۳۱۱ میلیون دلاری دست پیدا کرد. این فیلم تا سال ۲۰۱۹، موفقترین فیلم آل پاچینو در گیشه محسوب میشد.
در سال ۲۰۰۸، آل پاچینو مجددا در فیلم قتل عادلانه (Righteous Kill) همبازی دنیرو شد هرچند این فیلم نتوانست به موفقیت همکاریهای قبلی این دو با یکدیگر، دست یابد.
آل پاچینو در سال ۲۰۱۰، در فیلم تلویزیونی تو جک را نمیشناسی (You Don’t Know Jack) بازی کرد تا برای پانزدهمین بار، نامزد گلدن گلوب و برای دومین بار، نامزد جایزه امی شود. وی هر دو جایزه را نیز برنده شد.
در ادامه آل پاچینو در چندین فیلم بازی کرد که فیلم تلویزیونی فیل اسپکتور (Phil Spector) و دنی کالینز (Danny Collins)، موفقترین فیلمهای وی بودند که وی برای بازی در هر دو فیلم، نامزد گلدن گلوب شد.
آل پاچینو در سال ۲۰۱۹، در دو فیلم موفق بازی کرد. در ابتدا وی نقش کوتاهی در فیلم موفق روزی روزگاری هالیوود (Once Upon a Time… in Hollywood) داشت که این فیلم علاوه بر نامزدی ۱۰ جایزه اسکار، فروش ۳۷۷ میلیون دلاری را در گیشه تجربه کرد. این فیلم موفقترین فیلم آل پاچینو در گیشه محسوب میشود.
در ادامه نیز فیلم مرد ایرلندی (The Irishman) از وی منتشر شد. این فیلم نیز موفق به نامزدی ۱۰ جایزه اسکار شد. آل پاچینو نیز برای این فیلم، پس از ۲۷ سال، مجددا نامزد اسکار شد. وی هجدهمین نامزدی گلدن گلوب خود را نیز برای این فیلم به دست آورد.
آل پاچینو از سال ۲۰۲۰ نیز مشغول بازی در سریال شکارچیان (Hunters) بوده است که نوزدهمین نامزدی گلدن گلوب خود را نیز برای هنرنمایی در این سریال به دست آورده است. این اولین سریال پاچینو پس از سال ۲۰۰۳ بوده است.
آل پاچینو هم اکنون نیز در حال بازی در فیلم خاندان گوچی (House of Gucci)؛ ساخته ریدلی اسکات (Ridley Scott) میباشد.
در زندگی شخصی خود، آل پاچینو هرگز ازدواج نکرده است. با این حال، وی صاحب سه فرزند است. دختر بزرگ وی در سال ۱۹۸۹ به دنیا آمد. دختر و پسر دوقلو وی نیز در سال ۲۰۰۱ به دنیا آمدند.
پاچینو به غیر از دنیرو، با جان کازال (John Cazale) فقید نیز از دوران جوانی دوست بود. این دو در ۳ فیلم نیز همبازی بودند. وی همچنین با چارلز، شاهزاده ولز (Charles, Prince of Wales) نیز دوستی نزدیکی دارد.
آل پاچینو یکی از رکورد داران نامزدی اسکار با ۹ نامزدی است. در بین بازیگران مرد، تنها جک نیکلسون (Jack Nicholson) با ۱۲ نامزدی و لارنس الیویه (Laurence Olivier) با ۱۰ نامزدی، رکوردی بهتر از آل پاچینو دارند.
همچنین تنها مریل استریپ (Meryl Streep) با ۳۴ و جک لمون (Jack Lemmon) با ۲۲ نامزدی، رکورد بهتری نسبت به آل پاچینو در گلدن گلوب دارند. وی همچنین یکی از معدود بازیگران تاریخ سینما است که سه جایزه برتر بازیگری (اسکار، امی و تونی) را برده است.
آل پاچینو از فیلمهایی چون آواز در باران (Singin’ in the Rain) و درخت چوب سندل (The Tree of Wooden Clogs) به عنوان فیلمهای محبوب خود نام برده است. پاچینو همچنین به شکسپیر علاقه زیادی دارد و نمایش نامه هملت، نمایش محبوب وی محسوب میشود. دیک ون دایک (Dick Van Dyke) نیز بازیگر محبوب وی است.
نظرات