امروز دو قسمت نخست اولین سریال رسمی دنیای سینمایی مارول یا MCU با عنوان Wandavision از شبکه‌ی استریمی Disney+ به پخش رسید و آن‌طور که معلوم است منتقدان تا حد زیادی از آن راضی هستند. طبیعی است که چون سریال ساعاتی پیش به پخش رسیده، هنوز به‌طور کامل نظر مخاطبان منتشر نشده است اما چند روزی از انتشار نظر منتقدان راجع به این درام اکشن ماجراجوییِ فانتزی می‌گذرد که در ادامه نگاهی به نظر برخی از معتبرترین منتقدان دنیا در مورد این سریال کوتاه خواهیم انداخت.
سریال «رویای واندا» (WandaVision) یا «واندا ویژن» خلق‌شده توسط جک شفر (Jac Schaeffer) بر اساس دو تن از شخصیت‌های قدیمی کتاب‌های مصور شرکت Marvel یعنی واندا ماکسیموف/اسکارلت ویچ و ویژن ساخته شده است. شفر سرپرستی تیم نویسندگان این عنوان که توسط Marvel Studios تولید می‌شود و مت شکمن (Matt Shakman) کارگردانی آن را انجام می‌دهد، بر عهده دارد.
الیزابت اولسن (Elizabeth Olsen)، پل بتنی (Paul Bettany)، دبرا جو راپ (Debra Jo Rupp)، فرد ملیمد (Fred Melamed)، کاترین هان (Kathryn Hahn)، تیونا پریس (Teyonah Parris)، کت دنینگز (Kat Dennings) و رندال پارک (Randall Park) بازیگران «واندا ویژن» را تشکیل می‌دهند.
در سال ۲۰۱۸ مارول استودیوز مشغول توسعه‌ی سریال‌هایی کوتاه با محوریت شخصیت‌های فرعی و مکمل فیلم‌های MCU شد؛ شخصیت‌هایی نظیر واندا و ویژن که در آن قرار بود بازیگران MCU برای ایفای مجدد نقش‌هایشان بازگردند و در این مورد خاص اولسن و بتنی برای ایفای نقش‌های واندا و ویژن بازگشتند. در ژانویه‌ی ۲۰۱۹ شفر استخدام و در ماه آوریل رسماً سریال معرفی شد. در ماه اوت شکمن به جمع عوامل مجموعه پیوست تا سریالی ساخته شود که ادای احترامی به سیتکام‌های قدیمی آمریکایی باشد و درعین‌حال به زندگی واندا و ویژن در واقعیتی بپردازد که در طول دهه‌های مختلف جریان دارد و نمایانگر حال و هوای برنامه‌های تلویزیونی این دهه‌ها است.
امروز یعنی ۲۶ دی برابر با ۱۵ ژانویه ۲۰۲۱ پس از غیبتی طولانی از طرف آثار دنیای سینمایی مارول، اولین دو قسمت WandaVision به پخش رسید. واندا ماکسیموف و ویژن در حال گذران زندگی در شهری واقع در حومه‌ی وست ویو (Westview) هستند و تلاش می‌کنند تا قدرت‌هایشان را پنهان کنند اما خیلی زود وقتی زندگی‌شان را بازتابی از شوهای تلویزیونی قدیمی می‌بینند، متوجه می‌شوند که یک جای کار ایراد دارد.
تا به این لحظه میانگین نمرات WandaVision در سایت متاکریتیک از میان ۳۲ نقد، امتیاز ۷۵ است که در این میان ۲۴ نقد مثبت و ۸ نقد متوسط بدون حضور نقدی منفی هستند. در سایت راتن تومیتوز نیز سریال امتیاز ۹۴ را کسب کرده است.
«۱۰۰/۱۰۰ Sioux City Journal | منتقد: بروس میلر»
به‌سادگی یکی از بهترین سریال‌های تازه در طول سالیان اخیر است، WandaVision کاری غیرممکن را انجام می‌دهد: درست زمانی که فکر می‌کنیم دیگر نمی‌خواهیم به دیدن سریال ادامه دهیم جلوی‌مان را می‌گیرد.
«۹۲/۱۰۰ Paste Magazine | منتقد: آلیسون کین»
همه‌جا نشانه‌هایی از حقیقت وجود دارد و درحالی‌که مخاطب به‌راحتی متوجه‌ی آن‌ها می‌شود، واندا عمداً آن‌ها را نادیده می‌گیرد. دیدن اینکه واندا تمام تلاشش را برای نادیده گرفتن حقیقت به کار می‌گیرد تا بتواند رؤیایش را زنده نگه دارد و با آن مقابل آسیب‌های روحی‌اش بایستد بسیار باعث دل شکستگیست؛ رؤیایی که ما می‌دانیم درنهایت چیزی را تغییر نخواهد داد. «واندا ویژن» می‌خواهد این مسئله را به تصویر بکشد که برخی اوقات فقط می‌خواهیم به درون تلویزیون، فانتزی ویا تخیلاتمان فرار کنیم و بهتر از این نمی‌تواند این کار را انجام بدهد.
«۸۳/۱۰۰ The Detroit News | منتقد: آدام گراهام»
هرچه نباشد، “WandaVision” تا به الآن عجیب‌ترین درِ ورودی به جهان MCU است و قدمی مهم، هنرمندانه و روبه‌جلو در سبک داستان‌پردازی آن به‌حساب می‌آید. جسور، رؤیایی و بسیار سرگرم‌کننده است؛ شیوه‌ای که با آن به شمایل سیتکام‌ها کنایه می‌زند و با فرمت آن‌ها بازی می‌کند بسیار دوست‌داشتنی و به نحوی است که تحولی در فرهنگ آمریکایی به وجود می‌آورد. مانند هر سریال عالی دیگری، معتادش شدیم.
«۸۰/۱۰۰ The Telegraph | منتقد: اد پاور»
به‌عنوان یک تقلید از سیتکام‌های قدیمی آمریکایی، WandaVision دوست‌داشتنی است و کاملاً کار اولسن و بتنی در به تصویر کشیدن فضای گذشته جای تشویق دارد. همان حس خوب و خوشی است که رفته‌رفته تبدیل به وحشتی می‌شود که از مدت‌ها قبل وعده‌اش را داده بود. اثری که طرفداران مارول به‌سرعت خواهان مقدار بیشتری از آن خواهند شد.
«۷۰/۱۰۰ Time | منتقد: جودی برمن»
گرچه آغازش آرام است اما سریال چیزهای زیادی برای دیدن دارد، از طراحی تولید زیبا، پرهزینه و جلوه‌های ویژه‌ی نفس‌گیرش تا بازی‌های قدرتمند، حال و هوای عجیب غریب و داستانی که سرانجام بسیار جذاب می‌شود. متأسفانه اگر از آن دسته از افراد باشید که دنیای سینمایی مارول را از زمان Black Panther به بعد دنبال نکرده‌اند، پیگیری کردن این سریال برایتان سخت خواهد بود.
«۶۰/۱۰۰ Variety | منتقد: کارولین فرامکه»
جدای از شخصیت‌ها و سبک دیالوگ‌هایش، “WandaVision” یک سیتکام نیست؛ یک دلهره‌آور خبیث است که مانند شخصی محترم لباس پوشیده و لبخندی ناخوشایند بر لب دارد. دقیقاً مثل فیلم Pleasantville می‌ماند، البته اگر شخصیت‌های Pleasantville در ابتدای فیلم درون یک تلویزیون سیاه‌وسفید گیر می‌افتادند. وقتی «واندا ویژن» به قسمت “دره‌ی وهمی” خود تکیه می‌کند بهتر از وقتی‌که سعی دارد ادای سیتکام‌هایی را دربیاورد که قبلاً خیلی‌ها بهتر انجامش داده‌اند، عمل می‌کند.
«۴۰/۱۰۰ Wall Street Journal | منتقد: جان اندرسون»
تا پایان قسمت سوم که ظاهراً قرار است همه‌چیز دست‌به‌دست هم بدهند و به یک “کل” تبدیل شوند، هیچ‌چیز اهمیتی ندارد؛ تا قبل از آن نقطه، “WandaVision” فوق‌العاده خسته‌کننده است.
منبع: Metacritic
نظرات
عجب کمدی باحالی بود