مصاحبه‌ی هالیوود ریپورتر با مایکل بی. جردن

مایکل بی. جردن (Michael B. Jordan) به میادین بازگشته است. این بازیگر و تهیه‌کننده، به‌تازگی به‌همراه رابرت دنیرو (Robert De Niro)، لیدی گاگا (Lady Gaga) و جنیفر لوپز (Jennifer Lopez) به‌صورت افتخاری، کمپینی را به‌نفع موسسه‌ی WELL Health-Safety Rating راه‌اندازی کرده‌اند. (این موسسه به سازمان‌ها، ساختمان‌ها، مغازه‌ها و… یک گواهی اعطا می‌کند که نشان‌گر ایمنی همه‌جانبه‌ی آن مکان یا نهاد برای مشتریان و کارکنانش است_مترجم) در طی این مصاحبه، با او درباره‌ی پیوستنش به این کمپین، بازی در فیلم Journal of Jordan به‌کارگردانی دنزل واشنگتن (Denzel Washington) تجربه‌ی کار کردن با واشنگتنِ کارگردان و چیزهایی که درطی دوران قرنطینه‌ی ناشی از همه‌گیری کووید_۱۹ به‌دست آورده، به گفتگو نشستیم.

می‌دانم که تو در انتخاب‌هایت بسیار سنجیده عمل می‌کنی. دلیل پیوستن داوطلبانه‌ات به کمپین موسسه‌ی WELL Health-Safety Rating چه بود؟

همان‌طور که خودت هم گفتی، من در انتخاب‌هایم بسیار سنجیده عمل می‌کنم. من چیزهایی را انتخاب می‌کنم که آن‌ها را درک کنم، بتوانم در آن‌ها فعالیت موثر داشته باشم و من را به بهترین شکل ممکن تعریف کنند. در دوران همه‌گیری، پیوستن به WELL Health-Safety Rating یک فرصت استثنایی و بخشی از راه‌حل برای شرایط موجود است. من مایلم تا در حل این مشکلات اطرافم سهیم باشم و پیوستن به این کمپین، مثل این بود که انگار تکالیف مدرسه‌ام را انجام می‌دهم. این برای من اهمیت زیادی داشت. آن‌ها در این موسسه تلاش می‌کنند تا کارها را آن‌طور که دوست داریم، انجام دهیم و شکلِ درست کارها را به ما نشان دهند. مثل وقتی می‌ماند که من به یک رستوران می‌روم و با دیدن گواهی سلامتی آن رستوران که روی دیوارهایش نصب شده، می‌فهمم که غذای این رستوران در آشپزخانه‌ی تمیزی درست شده است. این موسسه نیز برای من چنین معنایی دارد. من مایلم که وقتی وارد یک تجارت می‌شوم، بدانم که آن تجارت از همه‌نظر و برای همه ایمن و مطمئن است.

در زمان همه‌گیری کووید_۱۹، چه‌قدر به رعایت بهداشت و پروتکل‌های بهداشتی اهمیت می‌دهی؟

خب آن اوایل همه‌چیز خیلی سخت‌تر بود؛ مثلا بیرون می‌رفتی و ناگهان به خودت می‌آمدی که فراموش کردی ماسکت را بزنی. یا مثلا یک رفتار عادی را انجام می‌دادی و ناگهان یادت می‌افتاد که این رفتار برخلاف پروتکل‌های بهداشتی است. ولی الان همه‌چیز راحت‌تر شده و به خیلی چیزها عادت کرده‌ایم؛ همان‌طور که گفته‌اند: “ما آدم‌ها خالقان عادت هستیم”. الان دیگر چیزهایی مثل همراه داشتن همیشگی ضدعفونی کننده‌ی دست، داشتن همیشگی دو یا سه ماسک برای اطمینان از خراب شدن یا جا گذاشتن یکی از آن‌ها در بیرون از خانه و چیزهایی از این قبیل جزو عادات همه‌ی ما شده. دیگر اصلا نمی‌توانیم بدون اطمینان از بودن ماسک در داشبورد ماشینمان، جایی برویم! الان دیگر همه با شرایط جدید تطبیق پیدا کردیم.

حدود یک‌سال پیش شخصا متوجه شدم که همه‌مان خیلی بیش‌تر از گذشته به نسبت به حریم خصوصی هم احترام می‌گذاریم. من اصولا اهل بغل کردن آدم‌ها هستم ولی این بیماری باعث شد که بیش‌تر به فضای خصوصی دیگران احترام بگذارم و مدام این را به خودم گوشزد می‌کردم. این دوران عادات دیگری را هم به‌وجود آورد؛ مثلا چون به دلیل ماسک‌ها قادر به دیدن لب‌های افراد در هنگام صحبت نیستیم؛ شما برای فهم کامل سخنان طرف مقابل حتما باید ارتباط چشمی کامل برقرار کنید. این بسیار جالب است و به‌نظرم ما را از جهاتی به هم نزدیک کرده است؛ یک آدم با نصف صورت، دو ابرو و دو چشم! این ارتباط خیلی جالب به‌نظر می‌رسد!

دوران قرنطینه و تنهایی ناشی از آن، باعث شد تا خیلی از آدم‌ها به درون خودشان رجوع کنند و به اصول اولیه‌شان بازگردند و در مورد این‌که بهتر است قدم بعدی در زندگیشان چه‌چیزی باشد و این‌که دوست دارند در آینده به چه کسی تبدیل شوند و این قبیل مسائل بیش‌تر فکر کنند. دوران قرنطینه برای تو چه چیزهایی به ارمغان آورد؟

به‌نظرم دوران قرنطینه کمی طولانی شد. فکر کردن به چیزهایی مثل قرار است در آینده چه‌کار بکنم یا تا حالا چه‌چیزهایی را از دست داده‌ام و غیره، به‌عنوان یک خودآزمایی خوب است، اما فکر کردنِ طولانی به‌چنین چیزهایی چندان مفید هم نیست. برای من این دوران فرصتی برای بازگشت به ریشه‌های بنیادین ذهنم و تفکر درباره‌ی این اصول اولیه بود. سکوت باعث می‌شد تا به صدای درون خودت گوش دهی تا تو را به راه درست راهنمایی کند. من شخصا در این دوران، رشد شخصیتی خوب و صبر زیادی را کسب کردم. من از سال پیش تا الان خیلی بزرگ‌تر شده‌ام! نه این‌که قبلا با خودم خلوت نمی‌کردم؛ اما چیزهای زیادی بودند که حواسم را پرت می‌کردند. دوران قرنطینه باعث شد تا زودتر به این رشد شخصیتی دست پیدا کنم. خیلی‌ها این دوران را به‌عنوان یک فاجعه و بدبختی دیدند که البته غلط هم نیست؛ اما به‌نظرم باید نیمه‌ی پر لیوان را هم درنظر گرفت.

اخیرا پستی را در اینستاگرام با کپشنِ “گروه‌بان شماره ۱” منتشر کردی که مربوط به فیلم‌برداری فیلم Journal of Jordan ساخته‌ی دنزل واشنگتن است. کار کردن با دنزل چطور بوده؟ فیلم‌برداری چطور پیش میره؟

آره مربوط به Journal for Jordan بود. فیلم‌برداری عالیه. فعلا برای تعطیلات کار را متوقف کردیم و از ماه بعد دوباره شروع می‌کنیم. داستان فیلم، یک قصه‌ی عاشقانه است. من تاحالا در یک فیلم عاشقانه‌ی درست و حسابی بازی نکرده بودم. کار کردن با کارگردان فوق‌العاده‌ای مثل دنزل و هم‌چنین بازیگران بی‌نظیری مثل شانته آدامز (Chanté Adams)، چیزی بود که من همیشه دنبالش بودم. در Journal of Jordan شاهد یک کلاسِ درس دیوانه‌وار در بحث شخصیت‌پردازی و گسترش شخصیت، کارگردانی و تهیه‌کنندگی که توسط  تاد بلک (Black) و دنزل واشنگتن انجام شده، خواهید بود. تجربه‌ی بازی در این فیلم فوق‌العاده‌ست و مطمئنم که من را به بازیگر بهتری تبدیل می‌کند.

تو اخیرا ریاست کمپانی تهیه‌کنندگیت را به Elizabeth Raposo سپرده‌ای. چرا او را انتخاب کردی؟ اهداف کمپانیت در سال ۲۰۲۱ چیست؟

الیزابت فوق‌العاده است. من افتخار این را داشتم که مدت طولانی با او معاشرت داشته باشم. ما یک تجربه‌ی کاری خیلی خیلی نزدیک و موفق در ساخت و فیلم‌برداری فیلم Tom Clancy’s Without Remorse داشتیم. وقتی موفق به راه‌اندازی کمپانی شخصی خودم شدم، ما در مورد مسائل مختلفِ پیرامون کمپانی، بسیار بحث و گفتگو کردیم و این بحث‌ها باعث شد تا او را بهتر بشناسم. ما در مسائل بسیار زیادی باهم اتفاق نظر داریم. او همان طرز فکر بلندپروازانه و خیال‌پردازانه‌ای را دارد که من برای Outlier Society متصور هستم. وقتی به آینده‌ی کمپانی در چند سال آینده فکر می‌کنم؛ نمی‌توانم هیچ‌کس دیگری را جز او در این مسیر کنار خودم ببینم.

منبع: هالیوود ریپورتر